ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္

“ ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္ ”

ဇာတ္လမ္း / စာေရးသူ - “ မိုးေစြ ” ( ျဖစ္ရပ္မွန္ )
( စ - ဆံုး )

#ညမဖတ္ရ <<<<<

( အမွန္ တကယ္ၾကံဳခဲ့ေသာ သူ ေနရာမွ
ခံစား၍ ေရးသည္။
ဤဇာတ္လမ္းတြင္ အမွန္တကယ္ပါ၀င္ခဲ့ေသာ

ပုဂၢိဳလ္မ်ား ၏ အမည္မ်ားကို

ခ်န္လပ္ထားပါသည္ ။ )

“ ၀ါသနာအရေရးသားျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္
အမွားအယြင္းရွိပါက ခြင့္လႊတ္ေပးေစလိုပါသည္ ။
ေ၀ဖန္မႈမ်ားကို ၾကိဳဆိုပါသည္ ။ 😊 ”

ဤဇာတ္လမ္းေလးကို ေရးသားခြင့္ျပဳခဲ့ေသာ

Bro “ Hein Htet ” ကို

ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ 😊

အရင္ “ Hein Htet’s Achit ” ဆိုတဲ့ fb အေကာင့္ပိုင္ရွင္

ညီေလးေရ ကၽြန္ေတာ္ ရွာမေတြ႕ေတာ့လို႕

ဒီစာေလးကို ျမင္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို

ျပန္ဆက္သြယ္ေပးပါေနာ္ ။

ေလာကၾကီးမွာ ‘ မဂၤလာ ’ နဲ႕ ‘ အမဂၤလာ ’

ႏွစ္ခု ယွဥ္တြဲ တည္ရွိေနတဲ့ေနရာကို ျပပါဆိုရင္

တစ္ေနရာပဲျပစရာရွိပါတယ္ ၊ အဲ့ဒီေနရာကေတာ့

‘ ေဆးရံု ’ ပါပဲ ၊ ဟုတ္ပါတယ္ မ်ားေသာအားျဖင့္

ေဆးရံုမွာ လူေတြ ေမြးဖြားၾကသလို ေဆးရံုမွာပဲ လူေတြ

ေသဆံုးၾကတယ္ ၊ ေဆးရံုမွာ လူသားေတြ

ေရာဂါမ်ိဳးစံုကို ေဆးကုသျပီး

ျပန္ေကာင္းမြန္လာၾကတယ္ ၊ ေဆးရံုမွာပဲ လူေတြ

ေ၀ဒနာေတြနဲ႕ ေသဆံုးသြားခဲ့ၾကရတယ္ ၊

ဒါေၾကာင့္ ေဆးရံုဆိုတာ

ေပ်ာ္စရာ ၀မ္းေျမာက္စရာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေတြနဲ႕

ျပည့္စံုေနျပီး မဂၤလာရွိတဲ့ ေနရာျဖစ္သလို ၊

စိတ္မေကာင္းစရာ ၊ နာက်င္စရာ ၊ ၀မ္းနည္းစရာေတြနဲ႕

ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ေနရာတစ္ခုမဟုတ္လား … ။

‘ မမွားေသာ ေရွ႕ေန ၊ မေသေသာ

ေဆးသမား' ဆိုတဲ့ ဆိုရိုး စကား က

အလကားျဖစ္လာတာမဟုတ္ပါဘူး ၊

လူသားေတြ ခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို

စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ႏွစ္ျပီး ကုသေပးေနတဲ့

ဆရာ၀န္ေတြ ၊ သူနာျပဳေတြ ဆိုတာကလည္း

လူသားေတြပဲမဟုတ္လား ၊ လူသားမွန္ရင္

မေသရိုး ဘယ္ရွိႏိုင္ပါ့မလဲေလ …. ။

လူေတြက ေသဆံုးျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ

တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ကိုယ္အသက္ရွင္စဥ္က ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့

ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္အလိုက္ ဘံုဘ၀ေတြ

ကြဲျပားျပီး ျပန္ ျဖစ္တည္လည္ပတ္ေနျပီး ၊

တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေသဆံုးခါနီး အစြဲအလမ္းေတြေၾကာင့္

မိမိ စြဲလမ္းတဲ့ အရာ၀တၱဳ ၊ လူ ၊ ေနရာေဒသ

စတာေတြရဲ႕ အနီးပတ္၀န္းက်င္မွာပဲ

ျပိတၱာဘံုသားအျဖစ္ ျပန္လည္ ျဖစ္တည္ေနတတ္တယ္။

စာဖတ္သူတို႕ ၀န္းက်င္မွာလည္း

ပရေလာကသားေတြ တည္ရွိေနသလို အခု

စာေရးသူ ကၽြန္ေတာ့္ အနီးမွာလည္း

ပရေလာကသားေတြက တည္ရွိေနမွာ မလြဲ … ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕က

လူသာမန္ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္

ျမင္ႏိုင္စြမ္းမရွိၾကဘူးေလ ၊ သို႕ေပမယ့္

ကံနိမ့္တဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္

တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာေတာ့ ပရေလာကသားေတြရဲ႕

ရုပ္ ၊ အသံ စတာေတြကို ျမင္ရၾကားရတတ္တယ္ ။

သူတို႔ေတြ ဒီလို ဆက္သြယ္လာတာကို

ကၽြန္ေတာ္ ဥာဏ္မွီသေလာက္ သံုးသပ္ၾကည့္ရရင္

တစ္ခ်ိဳ႕ ပရေလာကသားေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို

ေျခာက္လွန္႕ခ်င္ၾကသလို တစ္ခ်ိဳ႕က ဒီလို

ဘ၀ဆိုးၾကီးက ကၽြတ္ခ်င္ လြတ္ခ်င္ၾကလို႕ ျဖစ္တယ္ ၊

အဲ… တစ္ခ်ိဳ႕ကၾကေတာ့ တစ္မ်ိဳးဗ်

ဘယ္လိုမ်ိဳးလည္းဆိုရင္ အခုေျပာျပမယ့္

တတိယအမ်ိဳးအစား ပရေလာကသားေတြက

သူတို႕ မေသဆံုးခင္ လူ႕ဘ၀က

ျပဳမူလႈပ္ရွားခဲ့သလိုမ်ိဳး အခုေရာက္ရွိ ျဖစ္တည္ေနတဲ့

ပရေလာက(ျပိတၱာဘံုသားဘ၀) မွာလည္း

ဆက္ျပီး လုပ္ေဆာင္ ျပဳမူေနၾကတုန္းပဲ ၊

ဘာလို႕လဲလို႕ ေမးလာရင္ ေျဖစရာႏွစ္ခုပဲရွိတယ္ဗ် ၊

တစ္ခ်ိဳ႕ က ကိုယ္႔ဘာကိုယ္ေသလို႕ေသမွန္းမသိၾကပဲ

အသက္ရွိစဥ္ကအတိုင္း ဆက္ျပီး

လုပ္ေဆာင္ေနတာေပါ့ ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ့

ေသမွန္းသိပါလွ်က္နဲ႕ အစြဲအလန္းတစ္ခုေၾကာင့္

ဒီေနရာ ဒီ၀န္းက်င္ကေန မခြဲႏိုင္ မခြါႏိုင္ပဲ

လုပ္ေနၾက တာ၀န္ေတြ ၊ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို

ဆက္ျပီး လုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ သေဘာမွာရွိပါတယ္ ။

ဟုတ္ကဲ့ …. မိတ္ဆက္ပါရေစ

ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္က ‘ လြင္ျငိမ္း ’ ပါခင္ဗ်ာ ။

အသက္ ( ၂၃ ) ႏွစ္ရွိျပီး

မႏၱေလးျမိဳ႕ (…) ေဆးရံုၾကီးမွာ အငယ္တန္း စာေရး

အလုပ္ကို လက္ရွိလုပ္ကိုင္ေနဆဲပါ ။

ေဆးရံုဆိုေတာ့ မိတ္ေဆြတို႕

သိၾကတဲ့အတိုင္းပဲ အေဆာင္တိုင္း လိုလိုကို

သရဲတေစ ၦရွိတယ္ဗ် ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕

ေဆးရံုက ၀န္ထမ္း အမ်ားစုလည္း

မၾကာခဏ အေျခာက္အလွန္႕ ခံရေလ့ရွိတယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီေဆးရံုမွာ လုပ္ေနတာ

တစ္နွစ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီ သူမ်ားေျပာလို႕သာ ယံုရတာ

ကိုယ္တိုင္ေတာ့ တစ္ၾကိမ္ တစ္ခါမွကို

အေျခာက္အလန္႕မခံရဖူးေသးဘူးေလ

ကိုယ္တိုင္ပဲ ကံျမင့္ေနလို႕လား ၊ မတိုက္ဆိုင္ေသးလို႕

ပဲလား ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာမသိ ။

ကိုယ္တိုင္ မၾကံဳတာလည္း မေျပာနဲ႕ေလ

ကၽြန္ေတာ္က ရံုးပိုင္းဆိုေတာ့ လူနာေဆာင္ေတြဘက္ကို

သိပ္ မေရာက္ျဖစ္ မသြားျဖစ္ဖူးေလ ၊ ေနာက္ျပီး

ရံုးခ်ိန္ကလည္း နံနက္ ကိုးနာရီကေန ညေန

ေလးနာရီခြဲအထိပဲ ဆိုေတာ့ မေမွာင္ခင္ျဖစ္ေနတယ္ ၊

အဲ့ …. တစ္ခါတစ္ခါ ေတာ့ ည ရွစ္နာရီေလာက္အထိ

ေနရတယ္ ဒါေပမယ့္ ဘာမေကာင္းဆိုးရြားမွ ၊

ဘာေျခာက္လွန္႔မႈ မွ မျမင္ခဲ့ရဘူး ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရံုးခန္းကလည္း

ေနရာေကာင္းပဲ ၊ အရင္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရံုးခန္း

ေနရာမွာ ‘ ကေလးအေရးေပၚျပင္ပလူနာဌာန ’ နဲ႕

ရံုးခန္းအေပၚထပ္က ‘ ကေလးခြဲစိတ္ခန္း ’ ေလ ။

ခြဲစိတ္တာ မေအာင္ျမင္လို႕ ဆံုးသြားတဲ့

ကေလးငယ္ေတြလည္း မနည္းဘူးေပါ့ဗ်ာ ။

ကၽြန္ေတာ့္ရံုးက စီနီယာ ေတြနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့

ေျပာၾကတယ္ ….

“ သူတို႕ ရံုးကို ေစာေစာေရာက္တဲ့အခါေတြ

တို႕ ေနာက္က်မွ ရံုးဆင္းၾကရတဲ့ အခါေတြ

ေျပာရရင္ လူသိပ္မက်န္ပဲ လူနည္းနည္းပဲ

က်န္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာေပါ့ …

ရံုးခန္း၀န္းက်င္တစ္၀ိုက္ မွာ

‘ ကေလးသံုး ၀ိုင္အိုလက္ ေပါင္ဒါ အနံ႕ ’ ေပးတာတို႕

ရံုးခန္း အိမ္သာမွာ လူမရွိပဲ ‘ ေရေလာင္းသံ ’ ၾကားတာတို႕

မၾကာခဏ ၾကံဳရတယ္ဆိုပဲ ။ ”

တစ္ခါတုန္းကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕

အထက္လူၾကီးက ညေန ေျခာက္နာရီခြဲေလာက္

ေဆးရံုအုပ္ၾကီးနဲ႕ စာရင္းေတြ လုပ္စရာရွိတယ္ဆိုလို႕

အခုသရဲေျခာက္ပါတယ္လို႕ နာမည္ၾကီးေနတဲ့

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရံုးခန္း အျပင္ဘက္

(ယခင္ ကေလးခြဲစိတ္ခန္း) ေရွ႕မွာ

ေစာင့္ေနတုန္း ရံုးခန္းထဲက ‘ စာရြက္ေတြ

စုတ္ျဖဲသံေတြ ’ ၾကားေနရတယ္တဲ့ ။

သူအသံေတြၾကားရတဲ့ ရံုးခန္းကေနရာက

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရံုးခန္းနဲ႕ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္မွာရွိတဲ့

‘ အစည္းအေ၀းခန္းမ ’ နဲ႕ ၀န္ၾကီးေတြလာရင္

အသံုးျပဳတဲ့ ‘ ဧည့္ခန္း ’ ကို

ဆက္ထားတဲ့ ၾကားက ‘ အတြင္းခန္းေလး ’ တစ္ခုကပါ

ေျပာရရင္ အဲ့ဒီေနရာတစ္ခုလံုးက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရံုးခန္းနဲ႕

မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ျမင္ေနရတဲ့ သေဘာေပါ့ဗ်ာ ။

ဇာတ္လမ္းျပန္ဆက္မယ္ …

အဲ့ဒါနဲ႕ စာရြက္ျဖဲသံေတြြ ၾကားေနရေတာ့

ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူၾကီးလည္း .. သူ႕စိတ္ထဲ

မတင္မက်ျဖစ္တာနဲ႕ ရံုးခန္းတံခါးပိတ္ေလ့ရွိတဲ့

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အထက္က

စီနီယာ အစ္ကိုကို ေခၚျပီးေျပာေတာ့

အဲ့ဒီ အစ္ကိုက……

“ ဒီအခန္းက ၀န္ထမ္းေတြ ျပန္သြားတာ

ၾကာျပီ ဆရာရဲ႕ အခုအခန္းထဲမွာ ဘယ္သူမွမရွိဘူး

ေဆးရံုမွာ ၾကြက္လည္းမရွိပါဘူး ဆရာ ”

ဆိုျပီး ျပန္ေျပာေနတုန္း အခန္းထဲကေန

စာရြက္ျဖဲသံေတြ ထပ္ခါ ထပ္ခါကို ၾကားေနရေတာ့တာပဲ

အဲ့တာနဲ႕ အထပ္လူၾကီးနဲ႕ စီနီယာ အစ္ကို

တစ္ေယာက္မ်က္နာတစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး

တစ္စံုတစ္ခုကို နားလည္လိုက္သလို ျဖစ္သြားၾကတယ္ ။

ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမွာ ေၾကာက္စိတ္ကို

သိခ်င္စိတ္က ႏိုင္သြားျပီးေတာ့

ႏွစ္ေယာက္သား တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႕

ဖြင့္ရခက္တဲ့ အခန္း တံခါးကို အတင္းဆြဲဖြင့္ရင္း

အခန္းထဲကမီးေတြဖြင့္ျပီး အခန္းထဲ ၀င္ၾကည့္ေတာ့

အခန္းထဲမွာ လူတစ္ေယာက္မွမရွိ ၾကြက္လည္းမရွိသလို

စာရြက္ေတြကလည္း တစ္ရြက္မွ ျပဲမေနတာကို

သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ကိုယ္တိုင္ ေတြ႕လိုက္ၾကရတယ္

အဲ့တာနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္သားခက္သုတ္သုတ္ကေလး

အခန္းတစ္ခါးကို ျပန္ ပိတ္ တံခါးကိုလည္း

ေသာ့ခတ္လိုက္ျပီးေတာ့ လာလမ္းအတိုင္းျပန္လာၾကတယ္ဆိုပဲ … ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ေနာက္တစ္ေန႕မွ

စီနီယာ အစ္ကို ေျပာျပတဲ့ အေၾကာင္းကို

အံ့ၾသတၾကီး ျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္ေလ ။

မျဖစ္ရိုးလားဗ် စဥ္းစားၾကည့္ေလ

အဲ့ဒီအခန္းဆိုတာကလည္း ၾကမ္းခင္းက

ေကာ္ေဇာ အျပည့္ခင္းထားေတာ့ တံခါးေအာက္မွာ

သြားခုေန ထစ္ေန ျပီး တံခါးဖြင့္ရင္ေတာင္

ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္

အားနဲ႕ မနည္းကို ဆြဲဖြင့္ျပီး ၀င္ရတဲ့ အခန္း ၊

အဲ့ဒီမွာ ရံုးထိုင္တဲ့သူေတြဆို တစ္ေနကုန္ တံခါးကို မပိတ္ပဲ

ဟရံံုေလးဟထားတယ္ ျပန္မွ အတင္းတြန္းပိတ္ ေသာ့ခတ္

ျပန္ၾကတာေလ ။

ဒီျဖစ္ရပ္က တကယ့္ကို အံ့ၾသစရာဗ်

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ၾကားေနၾက

အရာတစ္ခုထက္ နည္းနည္းေလး ပိုရံုေလာက္ပဲ

သေဘာထားျဖစ္ခဲ့တယ္ ၊ ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့

အစကတည္းက ဒီေနရာၾကီးက ကေလးေဆာင္ၾကီးကို.. ။

ဒီကိစၥျဖစ္ျပီး သိပ္မၾကာဘူး…

တစ္ခါမွ အေျခာက္အလွန္႕ မခံရဖူးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို

ဘ၀မွ ေမ့ေဖ်ာက္လို႕မရႏိုင္တဲ့ အေျခအေနတစ္ခုကို

မ်က္၀ါးထင္ထင္ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ကို ၾကံဳေစဖို႕

အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့ျပီေလ …. ။

ကၽြန္ေတာ္က ရံုးမွာ Computer စာရိုက္ရတဲ့သူ

ဆိုေတာ့ (စေန) (တနဂၤေႏြ) ဆို Duty က

အခ်ိန္ျပည့္ မရွိဘူးဗ် ၊ On call ပဲဆိုေတာ့ အဆင္ေျပတယ္ ။

ရံုးခ်ိန္ကလည္း မနက္ကိုး ညေန ေလးခြဲ …

ညေနဆို ကၽြန္ေတာ္က သရဲေျခာက္ခံထိမွာစိုးလို႕

အေစာၾကီး ျပန္ ေျပးေနၾက ။

ေနာက္တစ္ေန႕ရံုးျပန္တက္တိုင္း

မေန႕ညက ရံုးမွာ က်န္ခဲ့တဲ့

ရံုးဆင္းေနာက္က်သူေတြဆီကေတာ့

ဘယ္လို ဘယ္ပံု ကေလးသရဲ ေျခာက္ခံရတာေတြ

ၾကားေနရတုန္းဗ် ။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲ့ဒီေန႕က ကၽြန္ေတာ္တို႕

အထက္္လူၾကီးက မနက္ျဖန္ …..

‘ ေနျပည္ေတာ္ အစည္းအေ၀း ’ သြားဖို႕ရွိတာနဲ႕

ဟိုမွာ (ေနျပည္ေတာ္မွာ)

‘ လိုေငြပိုေငြ ’ စာရင္းေတြ ရိုက္ရင္ သံုးဖို႕အတြက္

စာရြက္စာတမ္းေတြ ကို သူနဲ႕ အတူ တစ္ခါတည္း

ထည့္ေပးႏိုင္ဖို႕အတြက္ OT အေနနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ရယ္

စီနီယာ အစ္မႏွစ္ေယာက္ရယ္ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရယ္

ေပါင္း ေလးေယာက္သား က်န္ရစ္ခဲ့ၾကတယ္ ၊

ျပန္တဲ့သူေတြက ျပန္သြားၾကတာေပါ့ ။

အားလံုးက ကိုယ့္အလုပ္ျပီးေအာင္

ကိုယ္အားရံုစိုက္ေနၾကတယ္ေလ ရံုးၾကီး

တစ္ရံုးလံုး မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေလးေယာက္ပဲ

က်န္ရစ္ခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ေျခာက္ျခားဖို႕ေကာင္းလိုက္သလဲ

ျပန္ေတြးရင္းနဲ႔ေတာင္ ၾကက္သီးထမိတယ္ ….

ေဆးရံုကလည္းေဆးရံု ေျခာက္တယ္လို႕လည္း

နာမည္ၾကီး ၊ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကေတာ့ အခုလို မေတြးမိၾကဘူးေပါ့

ကိုယ့္အလုပ္ကအေရးၾကီးေနေတာ့ ေဇာကပ္ေနတာနဲ႕

ဘာမွကို မစဥ္းစားမိတာ ။

အဲ့ဒီလို ကၽြန္ေတာ္တို႕ အလုပ္လုပ္ေနတုန္းမွာပဲ

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရံုးခန္းနဲ႕ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္မွာရွိတဲ့

‘ အစည္းအေ၀းခန္းမ ’ နဲ႕ ‘ ဧည့္ခန္း ’ ကို

ဆက္ထားတဲ့ ၾကားက ‘ အတြင္းခန္းေလး ’ ရဲ႕

တံခါးကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ေခါက္လိုက္သလိုမ်ိဳး

“ ေဒါက္…ေဒါက္…ေဒါက္ ”

ဆိုျပီး တံခါးေခါက္သံ သံုးခ်က္ ပီပီသသၾကီး

ထြက္ေပၚလာတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေလးေယာက္စလံုးလည္း

ၾကားလိုက္ရတယ္ အစက ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း

ၾကားလိုက္ရတယ္ထင္ျပီး အျခားသူေတြအေနအထားကို

လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕တို႕မ်က္နာေတြကလည္း

ေၾကာက္လန္႕ေနတဲ့အေနအထားေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို

ျပန္ၾကည့္လိုက္ အခ်င္းခ်င္းၾကည့္လိုက္နဲ႕ ျဖစ္ေနၾကတယ္

ဟုတ္တယ္ေလ တစ္ရံုးလံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕

ေလးေယာက္ပဲ က်န္ရစ္ခဲ့တာ မဟုတ္လား…

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ အစ္မတစ္ေယာက္က

“ ဟဲ့… နင္တို႕ေရာ ၾကား..ၾကားလိုက္ၾကလား.. ”

ဆိုျပီး တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးကို

လွမ္းေမးတယ္ အကုန္လံုးကလည္း

ၾကက္ေသေသေနရာကေန

ေခါင္းေတြ တဆက္ဆက္ ျငိမ့္ျပေနၾကတယ္

အဲ့ဒီအခ်ိန္ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ခုနက

တံခါးေခါက္သံ သံုးခ်က္ ၾကားလိုက္ရတဲ့

ေနရာကို ေလးေယာက္သား ျပိဳင္တူလွမ္းၾကည့္ေနတုန္း…

ဖြင့္ရခက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အခန္းတံခါးၾကီးက

“ ကၽြီ…….. ” ဆိုတဲ့ ေလးေလးပင္ပင္

အသံၾကီးနဲ႕အတူ ပြင့္လာခဲ့တယ္ ၊

တံခါးဖြင့္တဲ့သူတစ္ေယာက္ဆို

တစ္ေယာက္မွမရွိဘူး ၊ ေနာက္ျပီး ဒီတံခါးက

ေလတိုက္လို႕ပြင့္လာမယ့္တံခါးမဟုတ္ဘူး ၊

ပံုမွန္ေတာင္ သံုးေယာက္ဆြဲဖြင့္ရတဲ့ တံခါး ၊

ေလတိုက္ရေအာင္လည္း ရံုးခန္းၾကီးထဲ ေဆးရံုထဲမွာ ။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ

ဖြင့္သူမရွိတဲ့တံခါးၾကီးက တံခါးေခါက္သံ သံုးခ်က္နဲ႕အတူ

ပြင့္လာတာ ျမင္လိုက္ရေတာ့ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ကို

မကြယ္၀ွက္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ၾကက္သီးေမႊးညွင္းေတြ

ထလာျပီး တစ္ခဏတာအတြင္းမွာ

တစ္ကိုယ္လံုး ေအးစက္သြားသလို

ခံစားလိုက္ရတယ္ ၊ ေခါင္းၾကီးတစ္ခုလံုးကလည္း

ၾကီးသြားသလို ပူေပါင္းတစ္ခုလို

ေပါက္ေတာ့မယ့္အတိုင္း တကယ့္ကို

ခံစားလိုက္ရတယ္ ။

အဲံဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္အနားက

အစ္ကိုနဲ႕ မလွမ္းမကမ္းက အစ္မ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း

အသံတစ္စက္မွ မထြက္ၾကပဲ ေက်ာက္ရုပ္ၾကီးေတြ

အတိုင္းျဖစ္ေနၾကတယ္ ေဘးကအစ္ကိုၾကေတာ့

ဘာေၾကာင့္မွန္မသိ ခဏတြင္းမွာ သူ႕တစ္ကိုယ္လံုး

ေရေလာင္းခ်လိုက္သလို ေခၽြးေတြ ရႊဲလို႕ ။

တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ပြင့္လာတဲ့တံခါးၾကီးကို

တစ္ေယာက္ေယာက္က ဆြဲပိတ္လိုက္သလို

အတားအဆီး အထစ္အေငါ့ မရွိပဲ

“ ကၽြီ …. ” ဆိုတဲ့ အသံၾကီးနဲ႕အတူ

“ ဂ်ိန္း ” ဆိုျပီးအသံျမည္ျပီး ပိတ္သြားခဲ့တယ္

ဘာေျပာေကာင္းမလည္း ကၽြန္ေတာ္တိုကလည္း

လုပ္လက္စ အလုပ္ေတြကို save ..

Computer ကိုပိတ္ ၊ မီးပိတ္ အခန္းတံခါးပိတ္ ေသာ့ခတ္ရင္း

ေနာက္ေက်ာမလံုမလဲနဲ႕ ေဆးရံု၀င္းထဲက

အျပင္ကို ေျခကုန္သုက္ခဲ့ၾကတယ္ေလ ။

ကံေကာင္းတာက ေလးေယာက္ျဖစ္ေနတာ

ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းသာဆိုရင္

ဘုရား…ဘုရား… ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေလးေယာက္လည္း

တစ္နာရီေလာက္ဆက္လုပ္ရင္ ျပီးႏိုင္မယ့္

အလုပ္ျဖစ္လို႕ မနက္အခ်ိန္ၾကမွ ျပန္စလုပ္ရန္နဲ႕

ရံုးကို ေစာေစာလာတဲ့အခါ အရင္ မ၀င္ေသးပဲ

ေဆးရံုေရွ႕ ဘယ္Tea Shop မွာ ဘယ္အခ်ိန္ ဆံုျပီးမွ

အတူတူ ရံုးထဲ၀င္ၾကမယ္.. စသျဖင့္

တိုင္ပင္ၾကျပီး ကိုယ္စီအိမ္ျပန္ခဲ့ၾကတယ္ ။

အဲ့ဒီေန႕ညက ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀

အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး ေၾကာက္လြန္းလို႕

ပူအိုက္ေနတဲ့ၾကားက ေစာင္ကို ျခံဳထားမိတယ္

ကုတင္ေျခရင္းကိုလည္း မၾကာမၾကာလွမ္းၾကည့္ေနမိတယ္ ၊

ကုတင္ေဘးေတာ့ မၾကည့္ရဲဘူး ေဆးရံုက

တစ္ခုခု လိုက္လာတာကို ျမင္လိုက္ရရင္

ကၽြန္ေတာ္ ေသမွာေလ… ။

မနက္ခင္းေရာက္ေတာ့

ကၽြန္ေတာ္တို႕ တိုင္ပင္ကိုက္ထားၾကတဲ့အတိုင္း

လူစံုတက္စံုေရာက္လာျပီး ရံုးခန္းထဲသြား

လုပ္လက္စေလးေတြ အထက္လူၾကီးမလာခင္ အျပီးသက္

လုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္ အားလံုးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကလည္း

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရံုးခန္းနဲ႕ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္မွာရွိတဲ့

‘ အစည္းအေ၀းခန္းမ ’ နဲ႕ ‘ ဧည့္ခန္း ’ ကို

ဆက္ထားတဲ့ ၾကားက ‘ အတြင္းခန္းေလး ’ ကို

မၾကာမၾကာ လွမ္းၾကည့္ေနၾကမိတယ္ … ။

မၾကာခင္မွာပဲ ရံုးခန္းေလးထဲမွာ

၀န္ထမ္းေတြစံုလာၾကတယ္ေလ ၊ ထမင္းစားခ်ိန္နားေတာ့

စားျပီးေသာက္ျပီး ညက ကၽြန္ေတာ္တို႕

ေလးေယာက္ၾကံဳခဲ့တာကို တစ္ျခား၀န္ထမ္းေတြကို

ျပန္ေဖာက္သည္ခ်ၾကတယ္ေလ ၊ သူတို႕လည္းေၾကာက္လို႕ ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေျပာတာကို နားေထာင္ေနတဲ့

၀န္ထမ္းေတြထဲက ဒီရံုးမွာ နစ္အေတာ္ၾကာလုပ္ဖူးတဲ့

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အထက္က ဆရာတစ္ေယာက္က

ေျပာျပတယ္ …….

“ မင္းတို႕ေတြ မေန႕ညက အေျခာက္ခံထိတာ

တစ္ျခားသူမဟုတ္ဘူး … ဆံုးသြားတဲ့

‘ ကေလး ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္ၾကီး ’ ပဲကြ ၊ မင္းတို႕ေတြ

သူ႕ကို မမွီလိုက္ၾကဘူး ၊ သူဆံုးတာအေတာ္ၾကာျပီ ၊

တစ္ခါတစ္ေလ အဲ့လိုပဲ လုပ္ျပတက္တယ္ကြ ၊

ဆရာၾကီးက သိပ္အစြဲအလမ္းၾကီးတဲ့သူကြ

ခြဲစိတ္တဲ့ေနရာမွာလည္း အရမ္းေတာ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ၊

ႏွေျမာစရာေကာင္းတာက သူ႕ရဲ႕

ေဆးရံုအေပၚ ၊ အလုပ္အေပၚ စြဲလမ္းစိတ္ေၾကာင့္

ဘယ္ေလာက္ ကုသိုလ္လုပ္ေပးလုပ္ေပး

မကၽြတ္ရွာဘူး……..

သူ႕မွာအက်င့္တစ္ခုရွိတယ္ကြ

သူက သိပ္စည္းကမ္းၾကီးတဲ့သူ

အခန္းတစ္ခုတည္း သူ၀င္လာမယ္ဆုိ

မ၀င္ခင္ အရင္ဆံုး တံခါးသံုးခ်က္ေခါက္တက္တယ္

ျပီးမွ ၀င္လာတာေလ…. ” တဲ့ဗ်ာ ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၀န္ထမ္းတစ္စုလည္း

ဆရာၾကီးေျပာျပမွ ပိုျပီးေၾကာက္လန္႕လာသလို ၊

ဆရာ၀န္ၾကီးကို သနားကရုဏာသက္မိသလိုလို

ခံစားလိုက္ၾကရတယ္ …. ။

ကဲ့ ခင္ဗ်ားတို႕အခန္းဆီ ဆရာ၀န္ၾကီးက

အလည္လာမယ္ဆိုရင္ေရာ …

မွတ္ထားေနာ္ သူကအခန္းထဲမ၀င္ခင္

တံခါး သံုးခ်က္အရင္ ေခါက္တက္တယ္တဲ့ ….

“ ေဒါက္ … ေဒါက္ …ေဒါက္ ”

~ မိုးေစြ ~