(စာလံုးမ်ာေသးေနလ်င္ Screen ခ်ံဳခ်ဲဳ႕ ျပဳလုပ္ပါ။
ဖုတ္ဘုရင္ဝင္ေသာ ေဒၚဘြားညိဳ
ျဖစ္ရပ္မွန္
စာေရးသူ-ထီးကေလး
(ရင္ႏွင့္ရင္း၍ေရးသားသည္)
ေႀကာက္လန္႔ျခင္းမရွိေသာ သူမ်ားအတြက္သာ ရည္ရြယ္ေရးသားသည္။
နွလံုးမေကာင္းေသာသူမ်ား ဤဇာတ္လမ္းအား ေရွာင္ရွားသင့္သည္။
အသံထြက္၍ မဖတ္ပါနွင့္။
ဒီေန႔
ဒီေန႔ဟာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ (၁၃၇၄- ၁၃၇၅)ခုနွစ္ ျမန္မာနွစ္သစ္ကူး (နွစ္ဆန္း၅ရက္ေန႔ပင္ျဖစ္သည္)။ သႀကၤန္းျပီးသည္နွင့္ ေႏြဟူေသာ ပံုရိပ္မ်ားသည္လည္း တျပိဳင္နက္အုပ္စိုးလာခဲ႔ျပီး အလြန္ပင္ပူအို္က္လြန္းသည့္ အခ်ိန္ကာလေလးပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ဧရာဝတီတိုင္း၊ ဝါးခယ္မျမိဳ႕၊ လက္ပံ႔တန္းေက်းရြာေလးတြင္ျဖစ္၏။ ဝါးခယ္မျမိဳ႕ေပၚမွအပ ေတာရြာဘက္မ်ားတြင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ားအား စီးပၸားေရးအျဖစ္ အဓိကထားလုပ္ကိုင္ႀကျပီး ေတာရြာဘက္မ်ားတြင္ ေရလမ္းခရီးကိုသာ အဓိကထား အသံုးျပဳေလ့ရွိႀကသည္။
လယ္ကြင္းျပင္ အသီးသီးမ်ားတြင္လည္း ေႏြစံပါးမ်ားရိတ္သိမ္းထားသည္ေႀကာင့္ ကြင္းျပင္တိုင္းလိုလိုတြင္ ရိုးပ်က္အေျခာက္မ်ားသည္လည္း ေနေလာင္ထားေစခါ ေရႊဝါေရာင္သန္းေနလ်က္ရွိျပီး လယ္ကြင္းျပင္မ်ားမွာလည္း ဝင္းဝါေနလ်က္ရွိသည္။
ေနေဆာင္းလာသည္နွင့္ ရြာရွိကေလးငယ္ေလးမ်ားသည္လည္း ကစားနည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ကြင္းျပင္ေလးမ်ားတြင္ ေဆာ့ကစားေနႀကျပီး ဆူညံေနလ်က္လဲရွိေနႀကသည္။ ထိုလက္ပံ႔တန္းေက်းရြာေလးဟာ ေခ်ာင္းဘက္သို႔ ေနအိမ္မ်ားအားလံုးဟာ မ်က္နွာမူထားလ်က္ရွိျပီး၊ အေနာက္ဘက္တြင္သာ စိုက္ခင္းကြင္းျပင္မ်ား တည္ရွိေနခဲ႔သည္။ ေခ်ာင္းေလးဟာလည္း ေရတတ္၊ ေရက်ရွိခါ ႀကည္စိမ္းေနေသာ ေရမ်ားပင္မဟုတ္၊ ရႊံ႕နစ္ေရာင္သမ္းေနခဲ႕ေသာ ေခ်ာင္းေရပင္မ်ားျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း ထိုတစ္ရြာလံုးဟာ ထိုေခ်ာင္းေလးကိုသာ အားကိုးအားထားျပဳေစခါ စိုက္ခင္းမ်ားအတြက္ ထိုေခ်ာင္းေလးအတြင္းမွ ေရမ်ားရယူလ်က္ရွိသည္။ ထိုတင္မက ထိုေခ်ာင္းေလးကို အမွီျပဳ၍ ေသာက္သံုးေရမ်ားအားလည္း အသံုးျပဳႀကရသည္။
တစ္ညေနတြင္ ထိုရြာေလး၌ ငယ္ေမြးျခံေပါက္ေနထိုင္လာသူ ေဒၚဘြားညိဳဟူေသာ အဘြားအိုတစ္ေယာက္နွင့္ သူ၏ေျမးမေလးမွာ ေခ်ာင္းေရတတ္လာေလျပီး ေရႀကည္သည့္အခ်ိန္၌ ေသာက္သံုးေရခတ္ရန္ ေစာင့္စားေနခဲ႔သည္။ အသက္ႀကီးျပီျဖစ္သည့္ ေဒၚဘြားညိဳဟာလည္း ထိုကဲ႔သို႔ပူေလာင္လြန္းလွေသာ ေႏြရာသီအား သူတစ္ေယာက္ ခံနိုင္ရည္ရွိစြာေက်ာ္ျဖတ္ေစခါ ညေနေဆာင္းသည္နွင့္ ေနအိမ္နွင့္အလွမ္းေဝးရာ ေခ်ာင္းေလးနံေဘးနားတြင္ အျမဲတေစ အနားယူေလ့ရွိသည္။
ယခုအခါတြင္လည္း ေနအိမ္၌ ေသာက္သံုးေရ ကုန္ခမ္းေနခဲ႔ျခင္းေႀကာင့္ ေျမးမေလးအား အေဖာ္ေခၚခါ ေခ်ာင္းေလးနံေဘးတြင္ ေျမးဘြားနွစ္ဦး အပန္းေျဖထိုင္ေနေလခဲ႔သည္။ ေျမးမေလးမွာ ေျခာက္နွစ္သမီးအရြယ္မွ်သာ ရွိေသးျပီ ကေလးပီပီ အဘြားအိုအားေခ်ာင္းေလးနံေဘးတြင္ ထားရစ္ေစခါ ေဆာ့ကစားေနခဲ႕သည္။ ေဒၚဘြားညိဳသည္လည္း ေခ်ာင္းေလးအတြင္း၌ ေရျပည့္ေနျပီျဖစ္ေသာေႀကာင့္ ေသာက္သံုးေရ ခပ္ယူရန္ ထိုင္ေနရာမွ ျဖည္းညင္းစြာထလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ရိုးပ်က္ေျခာက္မ်ားအား နင္းေစခါ သံုးေလးလွမ္းမွ် လွမ္းလိုက္ခ်ိန္တြင္ ''အား!…''ဟူေသာ အသံႏွင့္ ေျမျပင္ေပၚသို႔ ထိုင္လ်က္သား လဲက်သြားခဲ႔သည္။ ေျမးမေလးမွာလည္း အဘြားျဖစ္သူ လဲက်သြာေသာေႀကာင့္ ေဆာ့ကစားေနရာမွ အဘြားညိဳ၏နံေဘးသို႔ အေျပးေရာက္ရွိလာခဲ႔သည္။
အဘြားအဘြား ဘာျဖစ္တာလဲ
ေျမးမေလး၏ အေမးမ်ားအား အဘြားညိဳတစ္ေယာက္ ျပန္လည္အေျဖမေပးနိုင္။ ေျမျပင္ေပၚသို႔သာ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားခဲ႔ရသည္။ ေျမးမေလးမွာလည္း အဘြားအိုတစ္ေယာက္ ထိုကဲ႔သို႔ျဖစ္သြားခဲ႔သည္ေႀကာင့္ ကေလးမေလးမွာ မည္သို႔ပင္လုပ္ေဆာင္ေပးရမည္မွန္း မသိခဲ႔ေခ်။ သို႔ႏွင့္ မိဘမ်ားရွိရာေနအိမ္ဆီသို႔သာ ကေလးမေလးမွာ အေျပးျပန္လည္ သြားေလခဲ႔သည္။ အဘြားညိဳအားလည္း ထိုကဲ႕သို႔သာ ေျပျပင္ေပၚ၌ ေခတၲထားရစ္ခဲ႔ရသည္။ ကေလးပီပီ ေနအိမ္ဆီသို႔ အေျပးေရာက္ရွိလာခဲ႔ျပီး ေနအိမ္အတြင္း၌ စကားဝိုင္းဖြဲ႔ေျပာဆိုေနႀကေသာ လူႀကီးမိဘမ်ားအား ေမာဟိုက္စြာျဖင့္ ထိုသို႔ေျပာဆိုေလခဲ႔သည္။
အေဖ… အေမ အဘြား အဘြား
ဟဲ႔… မိဝိုင္းဘာျဖစ္လာတာတုန္း အေမေရာ နင့္အဘြားညိဳေရာ ဘယ္မတုန္း
ဟို… ဟို… အဘြား အဘြားညိဳေခ်ာင္းေဘးနားမွာ လဲက်သြားလို႕ သမီးလာေျပာတာ နိႈးလို႔လဲမရေတာ့ဘူး
ဟင္… ဟာ… ဘယ္မွာလဲသမီး အေဖတို႔ကိုလိုက္ျပစမ္း
ထိုအဘြားညိဳတြင္ သားတစ္ေယာက္ရွိခါ၊ သားျဖစ္သူမွာလည္း မိခင္ျဖစ္သူေဒၚဘြားညိဳအား ယခုအခ်ိန္ထိ ရွာေဖြေကြ်းေမြး ေစာင့္ေရွာက္ထားေစခဲ႔သည္။ သားျဖစ္သူ၏ ဇနီးသည္ မေအးျမင့္မွာလည္း ေယာက္ၡမျဖစ္ေသာ ေဒၚဘြားညိဳအား မိခင္အရင္းသဖြယ္ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေစခါ ေခြ်းမျဖစ္ေသာ မေအးျမင့္အားလည္း ေဒၚဘြားညိဳမွာ သမီးအရင္းသဖြယ္ ခ်စ္ခင္ႀကေလသည္။
ယခုမိခင္ျဖစ္သူေဒၚဘြားညိဳတစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းေလးနံေဘးတြင္ လဲက်သြားခဲ႔သည္ဟု သမီးျဖစ္သူမွ အေလာတႀကီးလာေရာက္ေျပာဆိုေလခါ ေဒၚဘြားညိဳ၏တစ္ဦးတည္းေသာ သားျဖစ္သူသည္လည္း သမီးေလးလမ္းျပရာဆီသို႔ ဇနီးသည္နွင့္အတူ လိုက္ပါဦးတည္သြားေလခဲ႔သည္။
ကေလးမေလးသည္လည္း အဘြားျဖစ္သူ ရွိေနရာဆီသို႔ အေလာတႀကီးလမ္းျပေလခါ မလွမ္းမကမ္းေနရာဆီသ္ု႔ိအေရာက္ မိခင္ေဒၚဘြားညိဳအား သားျဖစ္သူ ကိုအုန္းေမာင္တစ္ေယာက္ အေဝးမွျမင္ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ေဒၚဘြားညိဳမွာ ေျပက်ေနေသာ ဆံထံုးအားေျမျပင္အေပၚမွ ငုတ္တုတ္အေနထားျဖင့္ ရစ္ပတ္ေနခဲ႔ျပီး မိမိရွိေနရာဆီသို႔ အေလာတႀကီးဦးတည္လာေနေသာ သားျဖစ္သူအားျမင္ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ သို႔ႏွင့္ ငုတ္တုတ္အေနထား ထိုင္ေနသည့္ေျမျပင္အေပၚမွ ေဒၚဘြားညိဳတစ္ေယာက္ ဆတ္ခနဲထလိုက္ခါ မိမိအနားသို႕သားျဖစ္သူ ေရာက္ရွိလာမည့္အခ်ိန္ကိုသာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနလိုက္သည္။
အေမ အေမ… ဘာ… ဘာျဖစ္သြားတာလဲ
ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးသားရယ္ ေခါင္းထဲကေန မိုက္ခနဲျဖစ္ျပီး မူးသြားလို႔ပါ
ဘြားဘြား… ဘြားဘြားအခုနတုန္းက ေျမႀကီးအေပၚမွာလဲက်သြားတာေလ
မဟုတ္ပါဘူးေျမးရဲ့… မူးသြားလို႔အဘြား ခဏေလးေမွးေနလိုက္တာ
ေတာ္ေသးတာေပါ့အေမရာ လာလာ… အိမ္ျပန္ႀကမယ္ ေနာက္ေန႔လဲ ဒီကိုတစ္ေယာက္တည္းလာထိုင္မေနပါနဲ႔ အိမ္နားမွာပဲေနပါအေမရဲ့
ေအးပါသားရယ္
ေျမးျဖစ္သူ ကေလးမေလး မိဝိုင္းတစ္ေယာက္ ဘြားေအျဖစ္သူအား နားမလည္နိုင္ခဲ႔ေပ။ လႈပ္နိႈး၍မရေလာက္ေအာင္ပင္ အဘြားျဖစ္သူ လဲက်သြားသည္ေႀကာင့္ မိဘမ်ားထံသို႔ လာေရာက္အေႀကာင္းႀကားေစခဲ႔ေသာ္လည္း ယခုအခါ ေဒၚဘြားညိဳမွာ လူေကာင္းပကတိအတိုင္း ျပန္လည္ေကာင္းမြန္ေနခဲ႔သည္။
ဒီလိုနဲ႔ ေနထိုင္လာခဲ႔ရာမွ တစ္ပတ္ခန္႔အႀကာတြင္ ေဒၚဘြားညိဳတစ္ေယာက္ လူႀကီးေရာဂါျဖင့္ ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္လာခဲ႕သည္။ နာတာရွည္ေရာဂါပံုစံျဖင့္ အိပ္ယာအတြင္း၌ လဲေလ်ာင္းေနခဲ႔ရျပီး အသက္ကိုပင္လ်င္ မည္သည့္အခ်ိန္၌ ထြက္သြားမည္နည္းဟု မိသားစုမ်ားမွ စိုးရိမ္တႀကီး ေစာင့္စားေနခဲ႔ရသည္။ သို႔႔ေသာ္လည္း ေဒၚဘြားညိဳမွာ ဤကဲ႕သို႔ျဖစ္ေနခဲ႔ရသည္မွာ သံုးရက္ေျမာက္လာခဲ႔ျပီး မ်က္လံုးကေလးမ်ား ပြင့္လစ္လာနိုင္ခဲ႔သည္။ မ်က္လံုးပြင့္သည့္အခါမ်ိဳးတြင္လည္း ျပဴးေႀကာင္ေႀကာင္ပံုစံျဖစ္ေနခါ မ်က္လံုးအိမ္မ်ားသာ လႈပ္ရွားေနခဲ႔ျပီး ကိုယ္လက္အဂၤါလႈပ္ရွားေနခဲ႔ျခင္းမရွိခဲ႔ေခ်။
အေမ… အေမ သက္သာရဲ့လား
သက္သာပါတယ္
အေမ ဆန္ျပဳတ္ေလးေသာက္လိုက္ဦးေနာ္
မေသာက္ခ်င္ပါဘူး
ေသာက္လိုက္ပါအေမရယ္ အဲ႔ဒါမွအေမ ေနျမန္ျမန္ေကာင္းလာမွာေပါ့
ညည္းတို႔ကလဲေအ တဆိတ္ရွိ ဒီဆန္ျပဳတ္ႀကီးပဲ လာလာတိုက္ေနတယ္ အဲ႔ဒါေတြငါမေသာက္ခ်င္ဘူး အားရွိေအာင္ ႀကက္သားဆြတ္ျပဳတ္ေလးလုပ္ေပးပါလား
လုပ္ေပးမွာေပါ့အေမရ… ခဏေလး သမီးအခုခ်က္ခ်င္း သြားျပဳတ္ေပးမယ္ေနာ္
ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္ေနစဥ္ ပထမတစ္ပတ္အတြင္း ေဒၚဘြားညိဳတစ္ေယာက္ ထိုကဲ႔သို႔ ေတာင္းဆိုလာခဲ႔၏။ မိသားစုမ်ားမွာလည္း မနာမက်န္းျဖစ္ေနသည့္ မိခင္ျဖစ္သူအား ေတာင္းဆိုသမွ် မညည္းမညဴျပဳလုပ္ေပးေနခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္လည္း က်န္းမာေရးအေျခေနမွာ ေကာင္းမႊန္လာခဲ႔ျခင္းမရွိ၊ တေလ်ာင္ေလ်ာင္နွင့္သာ ျဖစ္ေနခဲ႔ရသည္။ ေဆးဆရာျပေသာ္လည္း ေသြးေပါင္ခ်ိန္ပံုမွန္ျဖစ္ေနျပီ ခဏအႀကာ၌ ေသြးေပါင္းမ်ားစြာ တတ္ေနခါ၊ ခဏအႀကာတြင္လည္း ေသြးေပါင္းမ်ားမွာ က်ဆင္းေနခဲ့ရသည္။
သားျဖစ္သူ ကိုအုန္းေမာင္မွာလည္း နာတာရွည္ေရာဂါသည္ျဖစ္ေနသည့္ မိခင္ေဒၚဘြားညိဳအား အခ်ိန္ျပည့္ေစာင့္ႀကည့္မေပးနိုင္ခဲ႔ေခ်။ မိသားစု၏ စားဝတ္ေနေရးမ်ားအတြက္ စီးပၸားေရးတစ္စံုတစ္ရာ လုပ္ကိုင္ေနခဲ႔ရျပီး၊ ေခြ်းမျဖစ္သူ မေအးျမင့္မွာလည္း မီးဖိုေခ်ာင္သို႔ မနက္၊ ညေန ပံုမွန္ဝင္ေနခဲ႔ရေသးသည္။ ထို႔ေႀကာင့္ တစ္ခါတစ္ရံမ်ားတြင္ လူမမာသည္ျဖစ္သည္ ေဒၚဘြားညိဳအား ၆နွစ္သမီးေလးနွင့္သာ ရွိေနေစခဲ႔ရသည္။
ေဒၚဘြားညိဳတစ္ေယာက္ နာတာရွည္ျဖင့္ အိပ္ယာအတြင္းသို႔ လဲေလ်ာင္းေနခဲ့ရသည္မွာ ယခုနွင့္ဆိုလ်င္ သံုးပတ္တင္းတင္းျပည့္ေနျပီးျဖစ္သည္။ တစ္မနက္တြင္ မိခင္ျဖစ္သူေဒၚဘြားညိဳအား ကိုအုန္းေမာင္တစ္ေယာက္ နႈတ္ဆတ္ေလခါ လယ္ထဲသို႔ဆင္းသြားခ်ိန္၌ မီးေခ်ာင္ဖိုထဲမွ မေအးျမင့္၏စကားသံတခ်ိဳ႕ ႀကားလိုက္ရေလသည္။
မေအးျမင့္မွာ သမီးျဖစ္သူမိဝိုင္းေလးအား ေဒၚဘြားညိဳအနားမွ ေခတၱေခၚေဆာင္ေလခဲ႔ျပီး၊ ဤကဲ႔သို႔ေျပာဆိုေလခဲ႔သည္။
သမီး… ဆန္ပံုးထဲက အမဲသားေျခာက္ေတြ ေတြ႔မိေသးလား၊ အေမ တစ္ေန႔ကမွ ဝယ္လာတဲ႔ အသားေျခာက္အတြဲေတြေလ
ဟင့္အင္း သမီးမသိဘူးေလေမေမရဲ့
ေအးကြယ္ အေမဘယ္မွာမ်ား ထားမိလိုက္ပါလိမ့္ ေႀသာ္သမီး အေမ ေမ့ေနရင္ သတိေပးဦးေနာ္ ဒီမွာအသားေျခာက္ေတြ အေမဒီဆန္ပံုထဲ ထပ္ထည့္ထားတယ္သိလား
ဟုတ္ကဲ႔အေမ
ေအးေအး ဘြားဘြားနားမွာ ခဏသြားေနေပးဦး ဘြားဘြားႀကီးနားမွာလည္း ေဆာ့ခ်ည္းပဲမေနနဲ႔ဦးေနာ္ ေမေမဟင္းခ်က္ျပီးတာနဲ႔ အိမ္ေရွ႕လာခဲ႔မယ္
ဟုတ္ကဲ႔ပါေမေမရဲ့
မေအးျမင့္တစ္ေယာက္ စဥ္းစားမရခဲ႔ေခ်။ ဆန္ပံုးအတြင္းသို႔ ထည့္ထားခဲ႔ေသာ အသားေျခာက္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ႔ျပီး၊ သို႔ေသာ္လည္း မိမိသာလ်င္ ေနရာအထားမွားသည္ဟု ေျဖသိမ့္ေစခါ ေမ့ေမ့ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ထားေလခဲ႔သည္။ ေန႔လည္ခင္းအခ်ိန္၌ ေဒၚဘြားညိဳအား ေသြးအားေကာင္းေစရန္အလို႔ငွာ ေခြ်းမျဖစ္သူ မေအးျမင့္တစ္ေယာက္ အမဲသားေက်ာ္ေလးမ်ားနွင့္ ထမင္းဆီဆန္းေလးမ်ား ေကြ်းရန္ ေရာက္ရွိလာခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေမွးဆက္ေနသည့္ ေဒၚဘြားညိဳတစ္ေယာက္ ေခြ်းမျဖစ္သူ ေကြ်းေမြးေသာ ထမင္းမ်ားအား ဤကဲ႔သို႔ျငင္းဆန္ စကားေျပာဆ္ုိေလခဲ႔သည္။
ဟင့္အင္း မစားခ်င္ပါဘူးေအ က်ဳပ္မစားနိုင္ပါဘူး ရင္ေတြအရမ္းပူေနလို႔ပါ
အေမရယ္ နည္းနည္းေလးျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ စားလိုက္ပါ ဒါမွအေမ အားရွိမွာေပါ့ စားလိုက္ပါေနာ္အေမ
ဟင့္အင္း မစားခ်င္ပါဘူး က်ဳပ္မဆာေသးဘူး
ဒါဆိုလဲ အေမဆာတဲ႔အခ်ိန္က်ရင္ ေျပာေလေနာ္ သမီးဟိုဘက္ပိုင္းမွာ အေကြ်းသြားေတာင္းစရာရွိေသးတယ္အေမရဲ့ ဒီေန႔မွ သြားမေတာင္းရင္ သမီးအေႀကြးဆံုးရေတာ့မယ္
ေအးဟယ္… အပူေတြ အပူေတြ သြားသြား ငါ့ေျမးမေလးကိုေတာ့ ငါနဲ႔ထားခဲ႔ပါ
ထားခဲ႔မွာပါ သမီး!…ဘြားဘြားႀကီးအနားမွာပဲ ခဏေနေပးဦးေနာ္ ေမေမအေကြ်းေတာင္းျပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ႔မယ္ႀကားလား
ဟုတ္ကဲ႔အေမ သမီးဘြားဘြားႀကီးနားမွာပဲ ေနမွာပါ
ဒီလိုနွင့္ မေအးျမင့္တစ္ေယာက္ တစ္ဘက္ပိုင္းမွအေႀကြးေတာင္းယူေလခါ ေနအိမ္ဆီသို႔ခ်က္ခ်င္းပင္လ်င္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ႔သည္။ ရာသီဥတုမွာလည္း အလြန္ပင္ပူျပင္းလွသည္ေႀကာင့္ ေစာင္းယူသြားခဲ႔ေသာ ခေမာက္ေလးအား ခြ်တ္ေစခါ ေဒၚဘြားညိဳနွင့္မိဝိုင္းေလးရွိေနေသာ ေနရာဆီသို႔ လွမ္းႀကည့္မိလိုက္သည္။ ေျမးဘြားနွစ္ဦးသား အလြန္ပင္ခ်စ္ႀကေလသလား၊ ပူးျပင္းလွေသာ ေနလည္ခင္းအခ်ိန္၌ တစ္ဦးနွင့္တစ္ဦး ဖတ္လ်က္အိပ္ေနခဲ႔ႀကသည္။
အနီးရွိ ထမင္းပန္ကန္ဆီရွိ အႀကည့္တစ္စံုသည္လည္း ေရာက္ရွိသြားခဲ႔သည္။ ထိုအခါ ဟင္းပန္းကန္နွင့္ ထမင္းပန္းကန္တစ္ခုလံုး ေျပာင္ရွင္းေနခဲ႔ျပီး ဟင္းနွင့္ထမင္းမ်ားသည္လည္း ရွိမေနေတာ့ေခ်။
မ်က္ေမွာင္ႀကဳတ္လ်က္ စဥ္းစားလိုက္မိ၏။ ေႀသာ္ သမီးေလးတစ္ေယာက္ ဘြားေအလုပ္သူ၏ ထမင္းမ်ားအား စားေသာက္လိုက္ေလသလား။ ေမးျမန္းမေနေတာ့ပဲ ေျပာင္ရွင္းေနေသာ ပန္းကန္မ်ားကိုသာ သိမ္းဆည္းလိုက္ေလသည္။ ညေနေဆာင္းအခ်ိန္သို႔အေရာက္ သားျဖစ္သူကိုအုန္ေမာင္တစ္ေယာက္ လယ္ေတာအတြင္းမွ ေနအိမ္ဆီသို႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့ျပီး မိခင္ျဖစ္သူအား ထိုသိုေမးျမန္းေလခဲဲ့သည္။
အေမ… ေန႔ခင္းကေရာ ထမင္းေကာင္းေကာင္းစားရဲ့လား
မစားခ်င္ပါဘူး အုန္းေမာင္ရာ အေမမဆာပါဘူး
ဟာ!… အေမရာ မစားခ်င္လုိ႕ရမလား အားရွိေအာင္ေတာ့ နည္းနည္းပါးပါးျဖစ္ျဖစ္စားရမွာေပါ့ အေမ့သမီးကေရာ အေမမစားခ်င္ဘူးဆိုတာနဲ႔ မေကြ်းေတာ့ဘူးလား
အင္း…
ဟာ.ဒီမိန္းမကေတာ့ လုပ္ျပီ
မိခင္ျဖစ္သူ၏ ေျပာစကားမ်ားေႀကာင့္ ကိုအုန္းေမာင္မွာမူ ဇနီးျဖစ္သူ မေအးျမင့္အား အဘယ္ေႀကာင့္ မနာမက်န္းျဖစ္ေနေသာ မိခင္ႀကီးအား ထမင္းမေကြ်းရသနည္းဟု စကားမ်ားေျပာဆိုေစခဲ႔သည္။ မေအးျမင့္မွာလည္း မိမိကိုယ္၌ပင္ ေဒၚဘြားညိဳအား ထမင္းေကြ်းခဲ႔ျပီး မစားေသးေသာေႀကာင့္ နံေဘးနားတြင္ ထမင္းပန္းကန္မ်ား ေခတၱထားရစ္ေစခါ အလုပ္ကိစၥနွင့္အျပင္မွ ျပန္လာခ်ိန္၌ ပန္းကန္မ်ားထဲမွ ထမင္းဟင္မ်ားကုန္ဆံုးေနေႀကာင္း ေျပာဆိုေလခဲ႔သည္။
သို႔ေသာ္လည္း ကိုအုန္းေမာင္မွာမူ မိခင္ျဖစ္သူ စားေသာက္လိုက္ျခင္းဟု မထင္ျမင္ခဲ႔ပဲ မိဝိုင္းေလးသာ စားေသာက္ခဲ႔သည္ဟု ထင္ျမင္ေစခါ မိခင္ျဖစ္သူအား အဘယ့္ေႀကာင့္ ေကာင္းမြန္စြာ မေစာင့္ရသနည္းဟု ေျပာဆ္ုိေလခဲ႔ရင္း ဇနီးျဖစ္သူနွင့္ အျပန္အလွန္ စကားမ်ားခက္ရန္ျဖစ္ခဲ႔ေလသည္။ ထိုေန႔ည၌ ကိုအုန္းေမာင္နွင့္ ဇနီးျဖစ္သူ မေအးျမင့္တ္ု႔ိသည္လည္း လင္မယားျခင္း စကားမ်ားရန္ျဖစ္မႈ႕နွင့္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး စိတ္ဆိုးေနခဲ႔ေလသည္။ အမွန္တကယ္ပင္လ်င္ မေအးျမင့္မွာမူ ေယာက္ကၡမျဖစ္သည့္ ေဒၚဘြားညိဳအား မိခင္အရင္းသဖြယ္ အရိပ္တႀကည့္ႀကည့္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးေနခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း သူမ၏ေစတနာမ်ား လင္ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ မျမင္ေတြ႔နိုင္ခဲ႔ျခင္းေႀကာင့္ လြန္စြာစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ ေဒၚဘြားညိဳဟာလည္း မိမိကိုယ္တိုင္လာေရာက္ ေကြ်းေမြးခဲ႔ျခင္းကို သူတစ္ေယာက္သိရွိထားေသာ္လည္း သားျဖစ္သူေမးျမန္းေသာ အခါ၌ လင္မယားျခင္းခတ္ရန္ျဖစ္ပြားေစနိုင္ေသာ စကားမ်ားအဘယ့္ေႀကာင့္ ေျပာဆိုလိုက္ရပါသနည္း။ ထိုေန႔ည၌ ကိုအုန္းေမာင္မွာ မိခင္ျဖစ္သူ၏နံေဘးနားတြင္ အိပ္စက္ေလခါ မေအးျမင့္နွင့္ သမီးေလးမိဝိုင္းတို႔မွာမူ အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္အိပ္စက္ေလခဲ႔သည္။
မေအးျမင့္သည္လည္း ေတာင္ေတြး၊ေျမာက္ေတြးဟူေသာ အေတြးမ်ားျဖင့္ ေကာင္းစြာအိပ္မေပ်ာ္နိုင္ခဲ႔ေပ။ သို႔ႏွင့္ အိပ္ယာေလးအတြင္းမွ ထေစခါ အေပါ့အပါးသြားရန္အတြက္ ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သို႔ ႈီဦးတည္ေလ်ာက္လွမ္းသြားေလသည္။ ေတာရြာေလးျဖစ္သည့္အလား ညနက္လာေလေလ အေမွာင္ထုႀကီးမွာ ေနအိမ္တစ္ခုလံုးအား အုပ္စိုးလာေလေလျဖစ္ေနရသည္။ ထို႔ေႀကာင့္ မီးခြက္ကေလးကိုသာ ကိုင္ေဆာင္ေစရင္း မေအးျမင့္တစ္ေယာက္ ေနာက္ေဖးေခ်ာင္ဘက္သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ႔သည္။
ထင္းေခ်ာင္းမ်ားနွင့္ျပည့္နွပ္ေနခဲ႔ေသာ မီးဖိုေခ်ာင္ေလးအတြင္းမွ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အသံေလးမ်ားႀကားလိုက္ရေသာေႀကာင့္ မီးခြက္ေလးအား ေျမာက္ကိုင္လ်က္ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သို႔ ေငးေမာႀကည့္ရႈ႕လိုက္သည္။ မ်က္ေမွာင္က်ဴတ္ထားရင္း နႈတ္မွလည္း ထိုသို႔စကားသံထြက္ေပၚလာခဲ႔သည္။
ဟင္!… အေမ
ျမင္ေတြ႕လိုက္ရ၏။ အိပ္ယာေလးထဲ၌္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနခဲ႔ရၿပီး လဲေလ်ာင္းေနခဲ႔ေသာ ေယာက္ကၡမျဖစ္သူ ေဒၚဘြားညိဳတစ္ေယာက္။ ယခုအခါ ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္အတြင္းမွ အျဖဴေရာင္သမ္းေနခဲ႔သည့္ သူမ၏ဆံပင္မ်ားအား ေက်ာျပင္အေပၚသို႔ ဖီခ်ထားေစခါ ခါးေပၚမွ လံုခ်ည္ထမိန္ဟာလည္း ရင္ေခါင္းအထိ ေျမာက္ပင့္ဝတ္ဆင္ထားခဲ႔သည္။ မေအးျမင့္၏ေခၚလိုက္ေသာ စကားသံေႀကာင့္ ေဒၚဘြားညိဳမွာလည္း လႈပ္ရမ္းေနရမွ ဆတ္ခနဲျငိမ္သတ္သြားခဲ႔သည္။
မေအးျမင့္ဟာလည္း ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားခဲ႔ရင္း ေဒၚဘြားညိဳ၏အနားသို႕ တစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းသြားေလခဲ႔သည္။ ေဒၚဘြားညိဳ၏အနားသို႔ နီးကပ္လာခ်ိန္၌ ေဒၚဘြားညိဳဟာ မေအးျမင့္၏ဘက္သို႔ ဆတ္ခနဲ လွည့္လိုက္ေလသည္။
အမေလး!
ေျပက်ေနေသာ ဆံပင္မ်ားဟာ မ်က္နွာျပင္အေပၚသို႔ တစ္စြန္းတစ္စ က်ေရာက္ေနခါ ပါးစပ္တြင္လည္း ဆန္ပံုးအတြင္းမွ အမဲသားေျခာက္မ်ား အစိမ္းလိုက္ဝါးစားေနခဲ႔ေလသည္။ ေခြ်းမျဖစ္သူ မေအးျမင့္အားလည္း ျပံဳးရယ္ျပလိုက္သည္က အလြန္ပင္ေႀကာက္စရာေကာင္းလွေသာ မ်က္နွာထားနွင့္ပင္ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေႀကာင့္ မေအးျမင့္သည္လည္း ေႀကာက္လန္႔တႀကား ေအာ္ဟစ္မိလိုက္ခါ ထုိေနရာ၌သာ ေမ့လဲက်သြားခဲ႔ရသည္။
မေအးျမင့္၏ ေအာ္ဟစ္လိုက္ေသာ အသံမ်ားေႀကာင့္ ကိုအုန္းျမင့္တစ္ေယာက္သည္လည္း အိပ္ေနရာမွ လူးလဲထလာခါ အသံႀကားရာဆီသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ႔သည္။ အသံဟာ ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္အတြင္းမွ ထြက္ေပၚလာခဲ႔ျခင္းျဖစ္ျပီး မီးေခ်ာင္းအတြင္းသို႔အေရာက္ မီးခြက္ကေလးေဘးတြင္ လဲက်ေနခဲ႔ေသာ ဇနီးျဖစ္သူအား ျမင္ေတြ႔လိုက္ရေလသည္။ သို႔ႏွင့္ဇနီးျဖစ္သူအား ေပြ႕ဖတ္လိုက္ခါ သတိလည္လာေစရန္ လႈပ္နိုးေစခဲ႔သည္။
ကိုအုန္္ျမင့္၏ လႈပ္နိႈးမႈမ်ားေႀကာင့္ မေအးျမင့္သည္လည္း ''ဟင္!…''ဟူေသာ အသံအား ဦးစြာထြက္ေပၚလာခါ လင္ေယာက်ာ္းအား သိုင္းဖတ္လိုက္ေလသည္။ ကိုအုန္းျမင့္မွာလည္း ဇနီးျဖစ္သူတစ္ေယာက္ အဘယ့္ေႀကာင့္ ဤကဲ႔သို႔ျဖစ္ရသနည္းဟု ေမးျမန္းေလခဲ႔သည္။ ထိုအခါ မေအးျမင့္မွာ မီးဖိုေခ်ာင္အတြင္း၌ပင္ ထိုသို႔ျပန္လည္ေျဖႀကားေလခဲ႔သည္။
အေမ… အေမ
ဟင္… အေမ… အေမဘာျဖစ္လို႔လဲ
အေမ… အေမဆံပင္စုတ္ဖြားႀကီးနဲ႔ ဆန္ပံုးထဲက အသားေျခာက္ေတြကိုလဲ အစိမ္းလိုက္ဝါးစားေနတယ္
ဘာ!… ဘယ္လို… အေမက ဟုတ္လား
ဟုတ္… ဟုတ္တယ္
ဟာကြာ… မင္းဘာေတြေလ်ာက္ေျပာေနတာလဲ အေမငါနဲ႔အတူတူ အိပ္ေနတာေလ
မဟုတ္ေသးဘူးကိုအုန္းျမင့္ အေမမွအေမစစ္စစ္ ကြ်န္မမ်က္စိနဲ႔ကိုး တပ္အပ္ျမင္ခဲ႔တာ ပံုစံကလဲ ေႀကာက္စရာ အရမ္းေကာင္းေနတယ္
ေတာ္ေတာ့ေအးျမင့္ မင္းငါ့အေမကို အဲ႔လိုမေျပာနဲ႔ အေမအိပ္ယာထဲမွာ လဲေနခဲ႔တာ ဘယ္ေလာက္ႀကာျပီလဲ မင္းေျပာသလို ျဖစ္နိုင္ပါ့မလား ညေနက အေမနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး မင္းကိုငါအျပစ္ေျပာမိလို႔ အေမ့ကိုမင္းအဲ႔လ္ုေျပာေနတာလား
မဟုတ္ဘူးေယာက်ာ္း … ကြ်န္မတကယ္ေျပာေနတာ
ေတာ္ေတာ့ မင္းဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့ လာ… အေမငါ့ေဘးနားမွာ အိပ္ေနတာ အခုခ်ိန္ထိပဲ မင္းကိုလိုက္ျပမယ္။
လင္မယားနွစ္ေယာက္သား ခက္ရန္ျဖစ္ခါ စိတ္ဆိုးထားႀကေသာ္လည္း ကိုအုန္းျမင့္မွာမူ မိန္းမျဖစ္သူ ေအာ္ဟစ္သံအား ႀကားလိုက္ရသည္ေႀကာင့္ ဂရုဏာစိတ္ျဖင့္ အေျပးေရာက္ရွိလာခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ မိန္းမျဖစ္သူအား အဘယ္ေႀကာင့္ ထုိသို႔ျဖစ္ရသနည္းဟု ေမးျမန္းလိုက္ခ်ိန္၌ မိခင္ျဖစ္သူအား မေကာင္းေျပာေနေသာ စကားသံမ်ားသာ ႀကားလိုက္ရေလသည္။ ထိုေႀကာင့္ စိတ္ဆိုးစြာနွင့္ မေအးျမင့္အား လက္ဆြဲခါ မိမိနွႈင့္အတူ အိပ္စက္ေနေသာ မိခင္ႀကီးအား လိုက္လံျပသေလခဲ႔သည္။
မေအးျမင့္တစ္ေယာက္ အံ႔ႀသႀကီးစြာျမင္ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ေဒၚဘြားညိဳတစ္ေယာက္ အိပ္ေမာက်ေနခဲ႔ေသာ ပံုစံကိုပင္။ သူမျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည့္ မ်က္နွာပံုစံျဖစ္ေနေသာ္လည္း ဆံပင္မ်ား ဖီးက်ေနခဲ႔ျခင္းမရွိ။ သပ္ယပ္စြာ လူႀကီးဆံထံုး ထံုးထာသည္ကိုပင္ ျမင္ေတြ႔ေစခဲ႔ရသည္။
ဘယ္မွာလဲေအးျမင့္ မင္းေျပာေတာ့ ငါ့အေမ လူမမာသည္က လမ္းေလ်ာက္ေနတယ္ဆို အသားေျခာက္ေတြ အစိမ္းလိုက္စားေနတယ္ဆို မင္းကြာ
သူမ မည္သို႔ပင္ေျပာဆိုရမည္နည္း။ လင္ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ စိတ္ဆိုးစြာေျပာဆိုေနခဲ႔ေသာ စကားမ်ားကိုသာ သူမတစ္ေယာက္ ေခါင္းငုံ႔ခံေနခဲ႔ရေတာ့သည္။ မနက္လင္းသည္နွင့္ ေဒၚဘြားညဳိ္မွာ ထိုင္နိုင္သည့္အေျခေနသို႕ ေရာက္ရွိလာခဲ႔ၿပီး ကိုအုန္းျမင့္မွာမူ လဟ္ေတာအတြင္းသို႔ အလုပ္မဆင္းခဲ႔ဘဲ မိခင္ျဖစ္သူကိုသာ ေစာင့္ေရွာက္ေပးေစခဲ႔သည္။
ဒီလိုနွင့္ ယခုဆိုလ်င္ ေဒၚဘြားညိဳတစ္ေယာက္ မနာမက်န္းျဖစ္ေနခဲ့သည္မွာ တစ္လတင္းတင္းျပည့္လာခဲ႔ျပီးျဖစ္သည္။ ကိုအုန္းျမင့္သည္လည္း လယ္ထဲသို႔ မဆင္းခဲ႔သည္မွာ အခ်ိန္ႀကာျမင့္ေနျပီျဖစ္ေသာေႀကာင့္ ယေန႔၌ အလုပ္ခြင္တြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္သြားေစခါ မေအးျမင့္အားလည္း မိခင္ႀကီးအား ေကာင္းစြာေစာင့္ေရွာက္ေပးရန္ မွာႀကားေလခဲ႔သည္။ မေအးျမင့္သည္လည္း ေဒၚဘြားညိဳ္အား အရုပ္ဆိုးစြာျမင္ေတြ႔ခဲ႔ရသည့္အခ်ိန္မွ စတင္ခါ ေဒၚဘြားညိဳိွ္၏အနားသို႔ ကပ္ရမည္ကိုပင္ ေႀကာက္လန္႔ေနခဲ႔ေလသည္။
ယေန႔ ေန႔လည္ခင္းအခ်ိန္၌ မေအးျမင့္၏ ငယ္ေပါင္းသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ တစ္ဘက္ရြာမွ မသဇင္ေအာင္ဟုေခၚတြင္ေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ေရာက္ရွိလာခဲ႔သည္။ ေနအိမ္အေရွ႕မွ အသံေပးေစခါ လာေနႀကျဖစ္သည္ေႀကာင့္ အိမ္အေပၚသို႔ တတ္ေရာက္ရန္ လွမ္းလာေလခဲ႔သည္။ မေအးျမင့္သည္လည္း ေဒၚဘြားရွင္၏ ေဝယာဝစၥအတြက္နွင့္ ေနာက္ေဖးသို႔ ေခတၲဝင္သြားသည္ေႀကာင့္ မသဇင္ေနအိမ္ေပၚသို႔ တတ္ေရာက္လာေနသည္ကိုပင္ မသိရွိခဲ႔ေခ်။
မသဇင္တစ္ေယာက္ အိမ္အေပါက္ဝသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ႔ျပီး အိပ္ယာအတြင္းမွ ေမွးစက္ေနသည့္ ေဒၚဘြားရွင္အား ျမင္ေတြ႔သြားခဲ႔သည္။ ေနအိမ္အေပၚသို႔ တတ္ေရာက္လာေသာ မသဇင္အား ေဒၚဘြားညိဳမွာ အိပ္ယာအတြင္းမွ ျပဴးေႀကာင္ေႀကာင္မ်က္လံုးႀကီးျဖင့္ ႀကည့္လိုက္ေလခါ နႈတ္မွလဲ ေဖာ္ေရြစြာျဖင့္ ထိုသို႔ေျပာဆိုေလခဲ႔သည္။
ဟဲ႔!… မိသဇင္ ဘယ္ကလွည့္လာတာတုန္း ညည္းေတာင္ ငါတို႔အိမ္ဘက္မေရာက္ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ႀကာေနျပီေနာ္ ေယာက်ာ္းမယူေသးဘူးလား(ရယ္ေမာသံ)
မခို႔တရို႕ရယ္ေမာသံနွင့္ ေဒၚဘြားရွင္မွာ မသဇင္အား ထိုသို႕ဆိုခဲ႔သည္။ ေဒၚဘြားရွင္၏ စကားသံေႀကာင့္ မေအးျမင့္သည္လည္း ေနာက္ေဖးေခ်ာင္မွ ကမန္းကတမ္းထြက္ေရာက္လာခါ ေနအိမ္အေပါက္ဝတြင္ ေယာက္ကၡမျဖစ္သူအား ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္ျပဴးႀကည့္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းအား ျမင္ေတြ႔လိုက္ေလသည္။
ေႀသာ္!… သူငယ္ခ်င္း လာေလ
ေဒၚ… ေဒၚႀကီးေနမေကာင္းဘူးလား
ေအးေလ… ဘယ္ေလာက္ႀကာျပီတုန္းဟ အေမေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာ အဲ႔ဒါေႀကာင့္ ငါလဲနင္တို႔ဘက္ မေရာက္လာျဖစ္တာ
ဟင္… ႀကီးေတာ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာ ႀကာျပီဟုတ္လား
ဟုတ္တယ္ တစ္လေတာင္ျပည့္ေနျပီ
ဟင္… တစ္လေတာင္ျပည့္ေနျပီဟုတ္လား
ေအးေလ… နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ
ဟို… ဟို…
ဟဲ႔… မိသဇင္… ညည္းနဲ႔ေအ… ေနမေကာင္းဘူးလား ေနမေကာင္းရင္လဲ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္ျပီး ေဆးေလးဘာေလး ေသာက္ေပါ့… ဒါမွမဟုတ္ရင္လဲ ေရာ့…ဒီမွာ ေဆးလာယူ
ရွင္… ရ… ရပါတယ္ႀကီးေတာ္
မသဇင္တစ္ေယာက္ အလြန္ပင္ေတြေဝေနမိသည္။ ခါတိုင္းဆိုလ်င္ ေဒၚဘြားညိဳမွာ မိမိအား ယခုကဲ႔သို႔ေဖာ္ေရြစြာ ဆက္ဆံေလ့မရွိပဲ ျပံဳးျပႏႈတ္ဆတ္ရံုမွ်သာ ရွိခဲ႔သည္။ ယခုအခါ စေနာက္ျခင္းအျပဳမူမ်ားပါ ျပဳလုပ္ေနခဲ႔ေလျပီး တစ္စံုတစ္ခုအားလည္း မသဇင္တစ္ေယာက္ ေတြေဝေနမိေလသည္။
သို႔ႏွင့္ မေအးျမင့္အား မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲမ်ားျဖင့္ အခ်က္ျပေလခါ ေနာက္ေဖးေခ်ာင္သို႔ ဝင္ေရာက္သြားေလသည္။ မေအးျမင့္သည္လည္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ၏အေနာက္သို႔ ခပ္သုတ္သုတ္လိုက္သြားခဲ႔ရင္း စကားတစ္ခ်ိဳ႔ႀကားသိလိုက္ရေလသည္။
သဇင္… နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ
ေအးျမင့္ နင့္ေယာက္ၡမႀကီး ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာ တစ္လျပည့္ေနျပီဆိုတာ တကယ္လား
တကယ္ေပါ့ဟ… နင့္ကိုငါက ေနာက္ရမွာလား
မဟုတ္ဘူးဟ… ဒီလို… တစ္ေန႔ညေနတုန္းက ႀကီးေတာ္ညိဳနဲ႔ငါ ေရေက်ာ္ရြာမွာ ခဏဆံုခဲ႔ေသးတယ္ ဘယ္လာတာလဲေမးေတာ့ ေရေက်ာ္ရြာက သူ႔ေမာင္ဆီကို လာတာလို႔လဲေျပာတယ္ သူ႔မ်က္နွာလဲ သိပ္မေကာင္းဘူး ျပီးေတာ့ ငါ့ကိုလဲ အခုလိုမ်ိဳးဆက္ဆံတာမဟုတ္ဘူး အရင္လိုေျပာခ်င္သလို မေျပာခ်င္သလို ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ပဲ။ သူ႔ေမာင္ဆီသြားဦးမယ္ဆိုျပီး ငါ့ကိုႏႈတ္ဆတ္သြားတာ ျပီးေတာ့ သူ႔အိမ္ကိုသြားျပီး သူ႔အေႀကာင္းေလးေမးေပးပါလို႔ မွာလိုက္ေသးတယ္။ ငါလဲ သူဘာေျပာသြားမွန္းမသိတာ ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္က်န္ေနခဲ႔ရတယ္။ အဲ႔ဒါေႀကာင့္ သူေျပာတဲ႔စကားကို ငါနားမလည္လို႔ နင္တို႔အိမ္အခုေရာက္လာတာ။
ဘာ!…ဘယ္လို အေမ့ကိုနင္ေတြ႔ခဲ႔တယ္ဟုတ္လား ဟာ!…နင္ကလဲ မျဖစ္နိုင္တာေတြ အေမက အိပ္ယာထဲလဲေနတာ ႀကာလွေနျပီ။ နင္လူမွားေနတာလား။
ဒီလူနဲ႔ဒီလူေတြ ငါလူမွားစရာလား။ နင့္ကိုတကယ္ေျပာေနတာ ငါလူမွားတာမဟုတ္ဘူးေအးျမင့္။ ျပီးေတာ့လဲ နင္တို႔အိမ္ေပၚ ငါစတတ္လာတည္းက ႀကီးေတာ္ညိဳရဲ့ပံုစံ တစ္မ်ိဳးေျပာင္းေနတယ္။ အရင္နဲ႔မတူသလိုပဲ။
ဟုတ္ျပီ… ဒါဆိုအေမတစ္ခုခုျဖစ္ေနတာ ေသခ်ာေနျပီ ဟိုတစ္ေန႔ညတုန္းကလဲ ငါတစ္ခုသိခဲ႔ရတယ္
မသဇင္၏ေျပာဆိုမႈ႕မ်ားအား မေအးျမင့္တစ္ေယာက္ ႀကားသိလိုက္ရခါ သူမ၏အျဖစ္ပ်က္မ်ားအားလည္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ သဇင္ေအာင္အား အေႀကာင္းစံုရွင္ျပေလခဲ႔သည္။ မေအးျမင့္၏ ေျပာစကားမ်ားအဆံုး၌ မသဇင္၏နႈတ္မွ ထိုကဲ႔သို႔ ေျပာထြက္လာခဲ႔သည္။
ဒါဆို ေသခ်ာတယ္ေအးျမင့္ ႀကီးညိဳဖုတ္ဝင္ေနတာပဲျဖစ္ရမယ္
ဟင္
မသဇင္၏ေျပာစကားမ်ားအဆံုးတြင္ အေတြ႕ႀကံဳမရွိခဲ႔ဘူေသာ မေအးျမင့္တစ္ေယာက္ လြန္စြာတုန္လႈပ္သြားခဲ႔သည္။ ထိုအခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ အိမ္ေရွ႕ခန္မွ ေဒၚဘြားညိဳ၏ က်ယ္ေလာင္လွေသာ စကားသံတစ္ခ်ိဳ႔ထြက္ေပၚလာခဲ႔ေလသည္။
ဟဲ့!ေကာင္မေတြ ညည္းတို႔ငါ့အေႀကာင္းေတြ ေျပာေနႀကတာလား
ထိုစကားသံေႀကာင့္ မေအးျမင့္နွင့္ မသဇင္တို႔မွာ တုတ္ခနဲျဖစ္သြားခဲ့ျပီး မေအးျမင့္သည္လည္း ေျပာလက္စ စကားမ်ားအား အရွိန္သတ္ေစခါ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူထံသို႔ အကူညီေတာင္းဆ္ုေလခဲ႕သည္။
လုပ္ပါဦးသဇင္ရယ္ ငါ့တို႔ကိုတစ္ခုခု အျမန္ကူညီေပးပါ ကိုအုန္းျမင့္ကိုလဲ သူ႔အေမတစ္ခုခု ထူးျခားေနေႀကာင္း ငါေျပာျပတာ လက္မခံဘူး။ ဒီေတာ့ သူ႔ကိုေျပာျပမေနေတာ့ပဲ ငါ့ဟာငါလုပ္ေတာ့မယ္။ နင္တို႕ရြာက ဆရာတစ္ေယာက္ေယာက္ ဒီေန႔ပဲ အိမ္ကို ခ်က္ခ်င္းေခၚခဲ႔ေပးပါလား။
ဟာ!အဲ႔ဒါမွ ဂြပ္က်တာပဲ ငါ့တူေလး ေသြးလြန္တုတ္ေကြးျဖစ္ေနလို႔ ျမိဳ႕ေဆးရံုပို႔ထားရတယ္။ အေရးတႀကီး ေသြးလိုေနတယ္ေျပာလို႔ ေသြးခ်င္းတူတဲ႔ ငါကူညီမွျဖစ္ေတာ့မွာ။ နင့္ဆီကျပန္တာနဲ႔ ငါေဆးရံုကိုတန္းသြားရမွာေအးျမင့္ရ။
ဟာ. ဒုကၡပါပဲဟာ
ဟဲ႔!…ေအးျမင့္ ညည္းငါ့ကိုပစ္ထားတယ္ေပါ့ဟုတ္လား ေအးေပါ့ေလ ေခြ်းမဆိုေတာ့ သားအေရွ႕ေရာက္ရင္ တစ္မ်ိဳး… ကြယ္ရာေရာက္ရင္တစ္မ်ိဳး ငါ့ကိုဆက္ဆံေနတာေပါ့
မဟုတ္ပါဘူးအေမရဲ့ သမီးအခုလာခဲ႔ပါ့မယ္
သဇင္… နင္ျပန္ေတာ့… နင္ေဆးရံုက ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ဆရာေခၚျပီး ငါ့ဆီျမန္ျမန္လာခဲ႔ေပးပါဟာ
ေအးပါဟာ ေအးပါ… အေျဖသိေနျပီပဲ ေဆးပဲလိုေတာ့တာ ျဖစ္နိုင္ရင္ ငါနင့္ဆီအျမန္ဆံုးျပန္လာခဲ႔ပါ့မယ္ နင္သတိထားေနေနာ္
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္သူငယ္ခ်င္းရာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
သို႔ႏွင့္မသဇင္သည္လည္း ေနအိမ္အေပၚမွ ခပ္သုတ္သုတ္ဆင္းေစခါ ထြက္ခြားသြားခဲ႔ေလသည္။ ညေနေဆာင္းသည္နွင့္ လယ္ထဲမွ ကိုအုန္းျမင့္တစ္ေယာက္သည္လည္း ေမာပန္းစြာနွင့္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ႔ေလသည္။ ထိုအခါ မိခင္ျဖစ္သူအား သက္သာပါရဲ့လားဟု ေမးျမန္းလိုက္ခ်ိန္၌ ေဒၚဘြားညိဳဟာ ရွိက္ငင္စြာငိုေႀကြး၍ ထိုကဲ့သို႔ဆုိေလခဲ႔သည္။
သားရယ္ အေမ့ကိုတစ္ေယာက္တည္း ပစ္မထားပါနဲ႔
ပစ္မထားပါဘူးအေမရဲ့ ဘာျဖစ္လို႔တုန္း
မင္းမိန္းမက မင္းမရွိရင္ အေမ့ကိုတစ္ေယာက္တည္းပစ္ထားတယ္ ေျမးေလးကိုလဲ အေမ့နားေတာင္ တစ္ခ်က္မွမထားဘူး အေမ့ကိုပစ္ထားတယ္ ေန႔ခင္းကလဲ သူအေမ့ကိုအိမ္ေပၚကေန ေမာင္းထုတ္ဖို႔ႀကံစည္ေနတယ္ သားရယ္အေမဒုကၡတျဖစ္ေနလို႔ အခုလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြ ႀကံဳေနရတာလားမသိပါဘူး
ဘာ!… ေအးျမင့္ သူကအေမ့ကို အခုလိုေတြဆက္ဆံတယ္ေပါ့ဟုတ္လား ေတြ႔ႀကေသးတာေပါ့ကြာ ေအးျမင့္ ေအးျမင့္
ရွင္ကိုအုန္း လာျပီလာျပီ ခဏေလး… ထမင္းအိုးေလးငဲ႔ေနလို႔
ေနာက္မွငဲ႔… နင့္အခုလာခဲ႔စမ္း
လင္ေယာက္်ားျဖစ္သူ၏ ပံုမွန္မဟုတ္ေသာ ေအာ္ဟစ္ေခၚသံမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ ေဒါသတႀကီးေအာ္ေခၚသံမ်ားေႀကာင့္ မေအးျမင့္သည္လည္း မီးဖိုေခ်ာင္အတြင္းမွ အေလာတႀကီးေျပးထြက္လာခဲ႔ေလသည္။ အိမ္ေရွ႕အခန္းသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္နွင့္ ကိုအုန္းျမင့္မွာ ဇနီးသည္အား စကားတခြန္းမွ ေျပာဆိုမေနေတာ့ပဲ ပါးျပင္ကိုသာ ခပ္ျပင္းျပင္းရိုက္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။ ခ်စ္လြန္း၍ခိုးယူထားခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ခ်စ္စခင္စႀကင္နာစမွ စတင္ခါ မိမိအားလက္ဖ်ားကေလးနွင့္ မတို႔ခဲ႔ေသာ လင္ေယာက်ာ္း ယခုအခါ မိမိအားအဘယ့္ေႀကာင့္ ထိုကဲ႔သို႔ပါးရိုက္လိုက္ရသနည္း။
မေအးျမင့္သည္လည္း ႀကမ္းျပင္အေပၚမွ လဲက်ေနရာမွ လင္ေယာက်ာ္းအား ဝဲလ်က္မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ႀကည့္မိလ္ုက္ေစသည္။
မင္းကြာ ငါ့အေမက မင္းကိုသမီးေလးတစ္ေယာက္လို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ မင္းအသိဆံုးပဲ ဘာေႀကာင့္အေမ့အေပၚ အခုလိုေတြဆက္ဆံရတာလဲ
ရွင္ဘာေတြေျပာေနတာလဲကိုအုန္းျမင့္
မင္းမသ္ိခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနနဲ႔ အေမ့က္ုပစ္ထားတယ္ဆို ျပီးေတာ့ အိမ္ေပၚကေနေတာင္ ေမာင္းထုတ္ဖို႔ႀကံေနတယ္ေပါ့ဟုတ္လား
ရွင္အထင္လြဲေနျပီ
ဘာ!… ဒါေတာင္ဝန္မခံေသးဘူးေပါ့ကဲ
အုန္းျမင့္ရပ္လိုက္စမ္း!
ဆင္ျခင္ေပးေနသည္ဟု ထင္မွတ္ေလခါ ကိုအုန္းျမင့္မွာမူ ဇနီးသည္အား ထပ္မံရိုက္နွပ္ရန္ ရြယ္လိုက္ခ်ိန္၌ တစ္ဖက္ရြာမွ ဦးေလးေတာ္စပ္သူ ေဒၚဘြားညိဳ၏ေမာင္ ဦးယဥ္ေထြးေရာက္ရွိလာခဲ႔ျပီး ကိုအုန္းျမင့္အား တားဆီးလိုက္ေလသည္။
ဦးေလး!… ဘယ္ကေန လွည့္လာတာလဲ
ဘယ္ကမွလွည့္လာတာမဟုတ္ဘူး မင္းတို႔ဆီပဲလာခဲ႔တာ
ယဥ္ေထြး ငါ့ေမာင္ နင္ဘယ္ေတြေပ်ာက္ေနတာတုန္းဟဲ႔
မမ ေနေကာင္းရဲ့လား
ဒီလိုပါပဲငါ့ေမာင္ရယ္ တေလ်ာင္ေလ်ာင္နဲ႔ျဖစ္ေနတာ
အုန္းျမင့္ မင္းတို႔လင္မယား ဘာျဖစ္ေနႀကတာလဲ
ဒီမွာေလဗ်ာ အေမ့ကိုခဏေလး ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါဆ္ုိတာကို ဒီမိန္းမ ပစ္ထားတယ္လို႔ အေမကေျပာတယ္
အုန္းျမင့္မဟုတ္ေသးဘူး မင္းမွားေနျပီ
က်ဳပ္ကဘာျဖစ္လို႔မွားရမွာတုန္း အေမနဲ႔မိန္းမ ယွဥ္လာရင္ ဘယ္သူအေရးႀကီးတုန္း
ဟုတ္တယ္ဒါေပမယ့္ အခု အိပ္ယာထဲလဲေနတာ မင္းအေမ ငါ့မမ မဟုတ္ဘူး
ဗ်ာ… ဦးေလးဘာကိုဆိုလို္တာလဲ
မင္းအေမ ေဒၚညိဳမဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ပဲ မင္းသိထား
ေမာင္ေလး… နင္ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ငါကနင့္အမ မဟုတ္လို႔ ဘယ္သူျဖစ္ရမွာတုန္း
ဟုတ္တယ္ဦးေလး အဲ႔ဒါအေမမဟုတ္ေတာ့ဘူး ကိုအုန္းျမင့္ကိုေျပာျပတာ သူလက္မခံဘူး အေမတစ္ခုခုျဖစ္ျပီး ဆံုးသြားျပီးနဲ႔ထင္တယ္။ အေမ့ကိုဖုတ္ဝင္ေနတာလို႔ သမီးသူငယ္ခ်င္းကလဲ ေသေသခ်ာခ်ာေျပာျပသြားတယ္။
ဗ်ာ!… အေမ့ကိုဖုတ္ဝင္ေနတာဟုတ္လား
ဟုတ္တယ္ငါ့တူ ုမင္းအေမမဟုတ္ေတာ့ဘူး မင္းအေမခႏၶာကိုယ္ကို အသံုးခ်ျပီး မင္းတိုဆီက အရဟာေတြကပ္စားေနတဲ႔ မေကာင္းဝါးေကာင္
ေမာင္ေလး ယဥ္ေထြး နင္ဘာေတြေျပာေနတာတုန္း ငါေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာပါ နင္တို႔ေျပာသလို ဖုတ္ဝင္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး
ဒီမယ္ မင္းဘယ္သူလဲ ငါ့အစ္မကိုယ္ထဲကေန အခုခ်က္ခ်င္းထြက္သြား ငါဘာလဲဆိုတာ မင္းျမင္ေနတယ္မဟုတ္လား
ျမင္ပါတယ္ငါ့ေမာင္ဆရာရယ္ ျမင္ပါတယ္
ေအး!… ျမင္ရင္ မင္းကိုငါဆရာအမိန္႔ေပးေနတာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ထြက္သြား
ဟားဟားဟားဟား ေမာင္ေလးဆရာရယ္ အဲ့လိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔ ငါကအသက္ႀကီးေနျပီဟဲ႔ ခ်က္ခ်င္းေလာေလာဆယ္ ဘယ္ကိုထြက္သြားရမွာတုန္း
အဲ႔ဒါမင္းသမိုင္း ေကာင္းေကာင္းထြက္မသြားရင္ေတာ့ မင္းကို ငါပညာေပးရလိမ့္မယ္
မလုပ္ပါနဲ႔ေအ… ငါကအသက္ႀကီးေနျပီေအ့ ဝင္ခ်င္တိုင္းဝင္ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္သြားလို႔မရဘူး
မလိုခ်င္ဘူး ေနာက္တစ္နာရီအေတာအတြင္းမွာ မင္းထြက္သြားရမယ္။
ေမာင္လုပ္သူနွင့္ အစ္မျဖစ္သူေဒၚဘြားညိဳတို႔ႏွစ္ဦးသား အျပန္အလွန္ေျပာဆိုေနခဲ႔သည္မ်ားအား ကိုအုန္းျမင့္တစ္ေယာက္ မည္သို႔မွပင္နားမလည္နိုင္ေခ်။ ေဒၚဘြားညိဳဟာလည္း အထက္လမ္းဆရာျဖစ္ေသာ ကိုယဥ္ေထြးအား အဓိပၸာယ္ရွိလွသည့္ စကားမ်ားနွင့္ျပန္လည္ေခ်ပေျပာဆိုေနခဲ႔သည္။ ေျပာဆိုေနခဲ႔သည့္ စကားမ်ားဟာလည္း ေဒၚဘြားညိဳေလသံႏွင့္ လူမမာသည္ပံုစံအေနထားပင္ျဖစ္သည္။ အထက္လမ္းဆရာ၏ေျပာဆို နွင္ထုတ္ေနေသာ စကားမ်ားကိုပင္ ဖုတ္ဝင္ကပ္ေနသည့္ ေဒၚဘြားညိဳတစ္ေယာက္ ေပကပ္ကပ္ျဖင့္ မထြက္ခ်င္ခဲ႔ပင္။
တကယ္တမ္းဆိုလ်င္ ေဒၚဘြားညိဳတစ္ေယာက္ ေသဆံုးသြားခဲ႔သည္မွာ တစ္လတင္းတင္းျပည့္ေနျပီျဖစ္သည္။ ေခ်ာင္းေလးနံေဘးတြင္ ေရႀကည္လာသည့္အခ်ိန္၌ ေသာက္သံုးေရ ခပ္ယူရန္ လွမ္းသြားခဲ႔ျပီး ေဒၚဘြားညိဳ၏ေျခေထာက္ဆီသို႔ အဆိပ္ျပင္းေျမြတစ္ေကာင္ ကိုက္ခဲ႔ေလသည္။ ထို႔ေႀကာင့္ ထိုေနရာ၌သာ အဆိပ္မ်ားစြာတတ္ေရာက္ေလခဲ႔ရင္း ေျမျပင္အေပၚသို႔ လဲက်သြားခါ ပြဲခ်င္းျပီးေသဆံုးသြားခဲ႔ရသည္။ အဘြားျဖစ္သူ၏ အျဖစ္အပ်က္ေႀကာင့္ ေျမးမေလးမိဝိုင္းတစ္ေယာက္ ေနအိမ္ဆီသို႕ အေျပးျပန္လည္အေႀကာင္းႀကားခဲ႔ခ်ိန္တြင္ ေဒၚဘြားညိဳ၏ခႏၶာကိုယ္အတြင္းသို႔ အပမွီဝင္ကပ္သြားေလျခင္းျဖစ္သည္။
ဝင္ကပ္ေနခဲ႔သည့္ ဖုတ္ဟူေသာ အပမွာလည္း သာမာန္ရိုးက် ဖုတ္ပင္မဟုတ္၊ ဖုတ္ဟူေသာ အေမွာင္ေလာကသားမ်ားထဲတြင္ အႀကီးမားဆံုး ဖုတ္ဘုရင္ပင္ ျဖစ္ေလခဲ႔သည္။ ေဒၚဘြားညိဳ၏ ေမာင္ျဖစ္သူ အထက္လမ္းဆရာ ဦးယဥ္ေထြးအား မေအးျမင့္၏သူငဟ္ခ်င္း အေႀကာင္းႀကားမႈ႕ျဖင့္ ေနအိမ္ဆီသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ႏွင့္ ေဒၚဘြားညိဳ၏ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းမွ ဖုတ္အား နွင္ထုတ္ေနခဲ႔ေသာ္လည္း ထိုအပဟူေသာ ဖုတ္ဘုရင္မွာ ခ်က္ခ်င္းပင္လ်င္ ထြက္ခြာသြားခဲ႔ျခင္းမရွိခဲ႔ေခ်။ ဒါတင္မက သူ၏နႈတ္မွလဲ ထိုသို႔ေျပာဆိုေလခဲ႔ေသးသည္။
ငါကရိုးရိုးဖုတ္မဟုတ္ဘူးဟဲ႔ ဖုတ္ဘုရင္ ငါ့ကိုထြက္ေစခ်င္ရင္ ရာစမတ္ကာျပီး ထီးျဖဴေစာင္းေပးရမယ္ ဒါမွ ငါထြက္လို႔ရမွာ။ မေနခ်င္ေတာ့ပါဘူးဟယ္ အရမ္းရႊံ႕ဖို႔ေကာင္းတယ္ ငါ့ကိုေလာက္ေတြ တတ္ေနျပီ။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အဲ႔ဒီေလာက္ေတြကို ဖယ္ပစ္ေနရတာက တစ္မ်ိဳး။ ျပီးေတာ့ ပုတ္ေဆာ္လဲနံေနျပီ မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဆရာ ငါ့ကိုထြက္ေစခ်င္ရင္ ရာစမတ္ကာျပီး ထီးျဖဴေစာင္းေပးရမယ္။
ထိုကဲ႔သို႔လဲ ဆိုေသး၏။ ကိုအုန္းျမင့္၏ ေျပာဆိုခ်က္မ်ားအရ မိခင္ျဖစ္သူ မနာမက်န္းျဖစ္ေနသည့္ ေန႔ရက္မ်ားတြင္ သူႏွင့္အတူ အိပ္စက္ေလခဲ႔သည္။ ထိုအခ်ိန္ညဘက္မ်ားတြင္ ေဒၚဘြားညိဳမွာ သူ၏လက္၊ ေျခ၊ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး လက္ျဖင့္ သပ္ခ်ေနခဲ႔သည္ဟုဆိုသည္။ ထိုအခ်က္ဟာ ေဒၚဘြားညိဳတစ္ေယာက္ ေသဆံုးသြားခဲ႔ျပီး ခႏၶာကိုယ္မွာလဲ ပုတ္ပြလာခါ ေလာက္ေကာင္မ်ားတြယ္ကပ္လာခဲ႔သည္။ ထိုေလာက္ေကာင္မ်ားအား အျပင္၌ မ်က္စ္ိနွင့္မျမင္ရေသာ္လည္း မွီကပ္ေနေသာ ဖုတ္ဘုရင္၏အသိစိတ္ထဲတြင္ ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ေတြ႔ေနခဲ႔ရသည္။ ထို႔ေႀကာင့္လဲ မိမိဖာသာ ခႏၶာကိုယ္ေပၚသို႔ တတ္ေရာက္လာေသာ ေလာက္မ်ားအား ဖယ္ခ်ပစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု အထက္လမ္းဆရာ ဦးယဥ္ေထြးမွ ရွင္းျပေလခဲ႔သည္။
တစ္လမျပည့္ခင္ တစ္ပတ္ခန္႔အလိုေလာက္တြင္လဲ ေဒၚဘြားညိဳ၏ အိပ္ယာနံေဘးနားတြင္ အပုတ္နံ႔တစ္ခ်ိဳ႔ရခဲ႔ေသးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သားျဖစ္သူ ကိုအုန္္ျမင့္မွာ သတိမထားခဲ႔ပဲ သာမာန္မွ်သာထင္ျမင္ေလခဲ႔သည္။
အျဖစ္မွန္အားလံုး သိရွိလိုက္ရသည့္အခ်ိန္၌ ဇနီးျဖစ္သူအားလည္း မိမိအား ခြင့္လြတ္ေပးပါရန္ အနူးညႊတ္ေတာင္းပန္ေလခဲ႔သည္။ ဖုတ္ဘုရင္ဝင္ေနေသာ ေဒၚဘြားညိဳဟာ ခ်က္ခ်င္းပင္လ်င္မထြက္နိုင္။ သူ၏ေျပာဆိုေသာ စကားမ်ားအတိုင္းပင္ သူ႔အား ရာဇမတ္ကာ ထီးျဖဴေစာင္း၍ နွင္ထုတ္ခဲ႔ရေလသည္။ လူမ်ား၏အေရွ႕၌ အစားအစာ မစားခ်င္ပါဘူးဟု ေျပာဆိုေလခါ လူလစ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ တစ္ကိုယ္တည္းခိုးယူ စားေသာက္ေနခဲ႔ျခင္ျဖစ္သည္။ ေဒၚဘြားညိဴ၏ ဝိဥာဥ္မွာလည္း မိမိစိတ္ရွိေသာ ေနရာမ်ားဆီသို႔ လိုက္လံသြားေနခဲ့ရင္း စိတ္နုေသာ မသဇင္နွင့္ဆံုေတြ႔ခဲ႔ရေသးသည္။ ရာဇမတ္ကာ ထီးျဖဴေစာင္းေပးလိုက္သည့္အခ်ိန္မွသာ ေဒၚဘြားညိဳတစ္ေယာက္ ဆံုးပါးသြားခဲ႔ရသည္။
ေဒၚဘြားညိဳ၏အေလာင္းမွာလဲ အရိုးမွ်သာ က်န္ရွိေနခဲ႔ရျပီး သဲ႔သဲ႔ဟူေသာ အပုတ္နံ႔သည္လည္း ေဒၚဘြားညိဴ၏ အေလာင္ဆီမွ ထြက္ေပၚေနခဲ႔ရေလသည္။
ရာဇမတ္ကာ ထီးျဖဴေစာင္းမွ ထြက္ခြာနိုင္ေစေသာ ဖုတ္ဘုရင္၏ ဝင္ေရာက္ေနွာက္ယွက္မႈ႕မ်ားအား ကိုအုန္းျမင့္တစ္ေယာက္ ကိုယ္ေတြ႔ႀကံဳဆံုလိုက္ရျပီးေနာက္ ဘုရား၊ တရားမ်ားအားလည္း သူတစ္ေယာက္ျမဲလာေစခဲ႔သည္။ ဒါတင္မက အထက္လမ္းဆရာ ဦးေလးျဖစ္ေသာ ဦးယဥ္ေထြဆီမွလည္း အထက္လမ္းပညာမ်ား သင္ယူေလခါ အထက္ဂိုဏ္းအလုပ္မ်ားအား ယေန႔ထက္ထိ လုပ္ကိုင္ေနခဲ႔ေလေတာ့သည္။ ။
ျပီးပါျပီ
မွတ္ခ်က္။ ။ဖုတ္ဘုရင္နွင့္ကိုယ္ေတြ႔ႀကံဳဆံုခဲ႔ရေသာ အထက္လမ္းဆရာ ဦးယဥ္ေထြးသည္ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ဧရာဝတီတိုင္း၊ ဝါးခယ္မျမိဳ႕၊ လက္ပံ႔တန္းေက်းရြာတြင္ သက္ရွိထင္ရွား ေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။
စာေရးသူ-ထီးကေလး
ရင္ႏွင့္ရင္း၍ ေရးသားသည္။
No comments:
Post a Comment