သားစားစုန္း

[သားစားစုန္း] (စ/ဆံုး)
~~~~~~~~~~~~~~~~~
👹👹👹👹👹👹👹👹👹
အ​ေမ့စီျပန္​လာ​ေပးပါ သား​ေလးရယ္​.....

ကြၽန္ေတာ့ မိန္းခေလး နာမည္​က ခင္ေလးတဲ့။ သူရဲ႕ ထူးဆန္းတဲ့ အျပဳ အမူေၾကာင့္ ထင္ တယ္ သူကို ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ျမင္ခ်င္း စိတ္ ဝင္စားမိ တာ။ သူက အသားျဖဴျဖဴ ၊ မ်က္နာသြယ္ သြယ္နဲ႔ အရပ္ ၅ေပ ၅ လက္မေလာက္႐ွိတဲ့ လွပ တဲ့ ကခ်င္မေလး ပါ ။ သူကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္လြန္းလို႔ ခင္ေလး လို႔ေတာင္မေခၚ ရက္ ပဲ "ခင္"လို႔ အဖ်ားစြတ္ ေခၚ ပါတယ္။ သူကလဲ ကြၽန္ေတာ့ကို "ကို" တဲ့ သူထက္ အသက္၃ႏွစ္ေလာက္ ငယ္ေပမယ့္ လူႀကီးဆန္လြန္းတဲ့ ကြၽန္ေတာ့ကို "ကို" လို႔ ေခၚတာ မဆန္းပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က ဆရာဝန္ပါ။ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရး ခက္ခဲ တဲ့ နယ္ၿမိဳ႕ေလးေတြ မွာ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရတဲ့ ဆရာဝန္ေပါ့။ ခင္ေလးနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ ရီးစားသက္တန္း ၁ ႏွစ္ေလာက္ ၾကာပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့တို႔ မဂ္လာေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္။ လင္မယား၂ ေယာက္သိပ္ခ်စ္ၾကတာေပါ့ ။ လက္ထပ္ပီးမၾကာပါဘူး ကြၽန္ေတာ္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ပူတာအို ဘက္က အရမ္းေခါင္တဲ့ေက်းရြာေလးမွာ တာဝန္က် ပါတယ္။

ခင္= ဟင္ တကယ္လား ကို ။ ပူတာအို မွာ တာဝန္ က်တာ တကယ္ လားဟင္။
ကြၽန္= တကယ္ေပါ့ ခင္ရဲ႕ ။
ခင္=ေပ်ာ္လိုက္တာ ကိုရယ္။ ေဖတို႔ေမတို႔နဲ႔ ေတြ႔ရေတာ့မယ္

ကြၽန္=သိေနတယ္ ေလ ကို႔ မိန္းမေလးေပ်ာ္ေနမယ္ ဆိုတာ ။ သဘက္ခါ ၾကရင္ ကို တိုေ့ျပာင္း ၾကမယ္ ။ျပင္ဆင္စရာ ႐ွိတာေတြ ျပင္ဆင္ထားေနာ္ခင္ ။
ခင္= အင္းပါ ကို ရဲ႕။
သူက ေျမရပ္ေျမ ကခ်င္ျပည္္နယ္ ကို ျပန္ရေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ေန ေလ ရဲ႕.......

ဒါနဲ႔က်ေနာ္က ရဲေနာင္ပါ။ က်ေနာ္မိန္းမ ခင္ေလးက သိပ္ထူးဆန္းတယ္။ လက္သည္း႐ွည္ႀကီးေတြ ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး ဘာဝတ္ ဝတ္ အနက္ေရာင္ ကိုမွ ႏွစ္သက္ စြဲ လန္းစြာ ဝတ္ တတ္တယ္။ ဘာစားစား သူလက္သည္း႐ွည္ ႀကီးေတြ နဲ႔ ထိုးစိုက္ပီး စားေလ့ ႐ွိ တယ္။

ကြၽန္= ခင္ အဲ့လို႔မစားရဘူးေလ ကြာ မစားေကာင္းဘူး ခင္ရဲ႕။
ခင္= အင္းပါ ကို ရယ္ ခင္ေနာက္ဆင္ျခင္ပါမယ္။
အဲ့ဒါသူေျပာေနၾကစကား ။ေျပာ တံုးခဏ ပီးရင္ျပန္လုပ္တာ ပဲ။
အဲ့လို႔နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လင္မယား ပူတာအို ဘက္က အဲ့ ရြာေလးကို ေရာက္ခဲ့တယ္ ။ ရြာ လူ ႀကီး နဲ႔ ေတြ႔ ပီး ရြာ စြန္ ေလာက္ မွာ ေနရာ ခ်ေပး တယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔အတြက္ သစ္သားအိမ္ ကေလးေဆာက္ပီးသား ပါ။ ေရာက္တဲ့ ရက္မွာ ပဲ လင္မယား ၂ ေယာက္ပင္ပန္းလြန္းလို႔ေျခ ပစ္လက္ပစ္ အိပ္ လိုက္ၾကတယ္။

ေနာက္တစ္ရက္ ေရာက္ေတာ့ ရြာလူႀကီး ကလာေခၚ ပီး ရြာ ေဆးေပးခန္းေလးကို ျပတယ္ ။ သိပ္ အႀကီးႀကီး လဲ မဟုတ္ သလို သိပ္ ေသးေသး ေလးလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဆး ေပးခန္း မွာ သူနာျပဳ ဆရာမေလး တစ္ေယာက္ နဲ႔ ဆရာ ေလးတစ္ေရာက္႐ွိတယ္ ။ ေဖာ္ေရြ ၾကပါတယ္ ။ ရြာသူရြာသားေတြ ကေတာ့ သိပ္ထူးဆန္းတာပဲ ။ စကားလဲ မေျပာၾကဘူး ။ ကြၽန္ေတာ့ ကို မခင္မင္ ေသးေတာ့ ရြံ႔႕ေနတဲ့ပံုပါ။ အဲ့လို႔ နဲ႔ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ခင္ေလးက ကို ခင္ တို႔ ေမေမ တို႔အိမ္ သြားရေအာင္ေလ ။ ကို လဲ လိုက္ခဲ့ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ ကလဲ အင္း လိုက္ခဲ့ပါမယ္ လို႔ ကတိေပး ပီး သူနာ ျပဳ ဆရာေလးနဲ႔ ဆရာ မေလးကို အစစ လႊဲ ထားကာ လင္မယား ၂ ေယာက္ ျမစ္ႀကီး နားက ေယာက္ခ အိမ္ ခ်ီ တက္ခဲ့ၾကပါေရာ ။ က်ေနာ္ ေယာက္ခမ ႀကီးလဲ သိပ္ထူးဆန္းတယ္ ။ ခင္ေလး လိုပဲ လက္သည္း ႐ွည္ႀကီးေတြ နဲ႔ ၿပီးေတာ့ မဲနက္ေနတာပဲ...။

ေယာက္ခမ တို႔အိမ္မွာ ၂ ရက္ေလာက္ ေနပီး ေတာ့.... က်ေနာ္ တို႔ ျပန္ခဲ့ ၾကတယ္ ။ ႐ြာ ေလးက ေခါင္ေပမဲ့ သာယာ လို႔ေနလို႔ထိုင္လို႔ သိပ္ေကာင္း တယ္ ။

တစ္ရက္ ေပါ့ က်ေနာ္ ေဆးေပး ခန္းက အျပန္ အိမ္ေရာက္ ေတာ့ က်ေနာ္ မိန္းမ ခင္ေလး တစ္ေယာက္ အိမ္ ေနာက္ေဖး မွာ ကုပ္ကုပ္ ကုပ္ကုပ္နဲ႔ ။ ဘာလုပ္ေနလဲ သြားၾကည့္ ေတာ့ အမဲ သားေတြ အစိမ္းလိုက္ စားေန ေလရဲ႕ ။ က်ေနာ္ မ်က္လံုးျပဴး သြားတယ္။ အံ့ၾသ သြားပီး ႐ုတ္ တရက္ ဆြံ အ သြား တယ္ ၿပီး မွ ။
ကြၽန္= ခင္ ဘာလုပ္ေနတာ လဲ ။
ခင္= အယ္ ကိုျပန္လာတာေစာတယ္ေနာ္ ။ ဒီမွာေလ ဗိုက္ဆာလို႔ အမဲ သား ကို ႏွမ္းဆီေလးနဲ႔ တို႔စားေနတာ ကို ရဲ႕ ။
သူၾကည့္ေတာ့လဲ ျပံဳးျပံဳးေလး ။

ကြၽန္= အစိမ္းေတြ မစားရဘူးေလ ခင္ရဲ႕ ။အစာမေၾကဖစ္မွာေပါ့။
ခင္=ေအာ္ ကိုရယ္ ခင္ငယ္ငယ္ ထဲက စားတာ စားေနၾကပါ ကိုရဲ႕ ဘာမွမဖစ္ ပါဘူး။
အဲ့ေတာ့ လဲ ကြၽန္ေတာ္ အထြန္႔တက္ခြင့္မ႐ွိေတာ့ ။.............

ကြၽန္ေတာ္ တို႔အိမ္ ေဘး မွာ အမယ္အိုႀကီး တစ္ေယာက္ေနတယ္။ သူလဲထူးဆန္းတယ္ ရြာသားေတြ နဲ႔ ခပ္ကင္းကင္းေနသလိူ႔ ရြာသူရြာသားေတြ ကလဲ သူကို မ႐ွိသလိုပဲ သတ္မွတ္ထားၾကတယ္ ။ အဲ့ အမယ္ ႀကီး ဘု ရား တရားအရမ္းလုပ္တယ္ ထင္တယ္ လက္မွာ ဆို အျမဲ ပုတီးအနက္ႀကီးကိုင္လို႔ ။ မနက္၊ညေတြ ဆို ဂါထာေတြ ရြတ္ေနလား မသိ ။တိုင္းရင္းသားမို႔လို႔ စကားမပီ လား မဆိုႏိုင္ ။ က်ေနာ္ လဲ နားမလည္ဘူး။ သူက ကြၽန္ေတာ္ တို႔ လင္မယား နဲ႔ ေမးေျပာ ေခၚထူးယံုပါပဲ။

အဲ့လို႔ နဲ႔ အဲ့ရြာေလးမွာ ေနတာ ၁ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ခင္ေလး မွာ ကိုယ္ဝန္႐ွိလားေရာ ။ က်ေနာ္ မွာ ေပ်ာ္​ လိုက္တဲ့ ျဖစ္ျခင္း။ ခင္ေလးလဲ အရမ္းေပ်္ာ ေနတာ ။ ေဘးအိမ္က အမယ္ႀကီး လဲ ခင္ေလးကိုယ္ဝန္႐ွိခ်ိန္က စပီး ခင္ေလး အနားက မခြာေတာ့ဘူး။ တကယ့္အေမအရင္းလို႔ ပဲ။ ပုတီးႀကီး စိပ္လို႔ ခင္ေလး အတြက္ ဆုေတာင္းေပးေနတာ ထင္ပါတယ္ ။ အဲ့မွာ ထူးဆန္း တာက က်ေနာ့္မိန္​းမ ခင္ေလး။ အမယ္ႀကီး ကိုသိပ္သေဘာမက် တဲ့ ပံု မိ်ဳး ပဲ။ က်ေနာ့ မွာ အားနာ လိုက္တာ အမယ္ႀကီးကို။
ကြၽန္=အေမ က်ေနာ္မိန္းမကိုယ္စားက်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ သူကကိုယ္ဝန္ႀကီး နဲ႔ ဆိုေတာ့ တခါတေလ စိတ္ေနာက္တယ္ထငိပါတယ္ အေမရယ္။
အဘြားႀကီး= ေအာ္ရပါတယ္ သားရယ္ အေမေဗြ မယူ ပါဘူး။
အဲ့လို႔မ်ိဳးကြၽန္ေတာ့ မွာ ေတာင္းပန္ရပါတယ္။

အဲ့လိုနဲ႔ ခင္ေလး ေနေစ့ လေစ့ ဖစ္လာတဲ့ တစ္ရက္ ရြာ ေဆးေပး ခန္းေလး ထဲ မွာ ပဲ က်ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ က်ေနာ့ သားေလးကိုေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ေမြး ထုတ္ေပး ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။က်ေနာ္ အရမ္း ေပ်ာ္ေန ပါတယ္ ။ အမယ္အိုႀကီးလဲ အရမ္းေပ်ာ္ေနပါတယ္။ ခေလး ကို အမယ္ အိုႀကီးက ခ်ီမယ္ လုပ္ေတာ့ ခင္ေလးအတင္းျပန္ေတာင္းပါတယ္ ။သိပ္ထူးဆန္းတာပဲ။ အမယ္အိုႀကီးကေတာ့ ျပံဳးၿပီးေတာ့ပဲ ျပန္သြားပါတယ္။ မနက္ဖက္ အမယ္ႀကီး ဘုရား႐ွိခိုးရင္ ခင္ေလး မခံ ႏိုင္ဘူး ဟို တြန္႔ ဒီတြန္႔ နဲ႔ ။ ကြၽန္ေတာ္ မသၤကာေတာ့ပါ။
ကြၽန္ = ခင္ ဘာဖစ္လို႔လဲ ေနမေကာင္း ဘူးလား။
ခင္= မဟုတ္ပါဘူးကို ရယ္ ဘာဖစ္လို႔လဲ မသိ တစ္ကိုယ္ လံုး ယား လာ လို႔ ပါ။
ကြၽန္= မတည့္တာေတြ စားမိလား ေရခ်ိဳး လိုက္ပါလား ခင္ရယ္။
ခင္= အင္း ခ်ိဳး လိုက္မယ္ကို။
ကြၽန္=ေပးေပး ခေလး ကို ကိုယ္ကိုေပး။
ခင္=ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း ခေလးပါေခၚသြားမယ္။
ကြၽန္ေတာ္ အံၾသရျပန္ပါသည္။ ခင္ေလး သည္ သားေလးကို မ်က္စိ ေအာက္က အေပ်ာက္မခံ ပါ ။က်ေနာိ ခင့္ ကို ေၾကာက္လာ မိပါေတာ့သည္။ က်ေနာ့ ငယ္ငယ္က အေမတို႔ ေျပာ ျပဖူးေသာ သူမ်ားခေလးသာမက ကိုယ့္ ခေလးပါ စားေသာက္ တတ္ေသာ သားစားစုန္းမ မ်ားခင္ေလးဖစ္ေနမလား ။ မဖစ္ေတာ့ေျခ။👹👹👹👹

က်ေနာ့္သည္အေရးႀကီးေသာ ကိစၥ အားလုပ္ရေပေတာ့မယ္။ ထမင္းစားေသာ အခ်ိန္ ခင္ေလး မသိစဥ္တြင္သူမ ေသာက္ေသာ ေရခြက္ထဲ သို႔ အိပ္ေဆး ခတ္ ပါေတာ့သည္။ က်ေနာ့္ မိန္းမ သည္ ထမင္​းစား ပီး သည္ ႏွင့္ ခေလးအား ဖက္ခါ အိပ္ပါေတာ့သည္။ က်ေနာ လဲ ခင္ေလး အားႀကိဳး ျဖင့္တုတ္ ထားခဲ့ၿပီး သားေလး အား ေဘး အိမ္ ႐ွိ ဘုရား တရားအျမဲ လုပ္ ၍ ခင္ေလးေၾကာက္ေသာ အမယ္အိုႀကီး ထံ ခေလးကို အပ္ပါတယ္ ။ အျမဲ အိုႀကီးက ျပံဳးျပလ်က္သူ ေစာင့္ေ႐ွာက္ထား မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၿပီး တံခါး ကို ပိတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ က်ေနာ္ လဲ အိမ္ ႐ွိရာသို႔ျပန္လာၿပီးခင္ေလး အား အမွန္ အတိုငး္ ေျပာ ရန္ ႏိုးရ ပါသည္ ။ ခင္ေလးႏိုးလာေသာ အခါ ခေလးကို အရင္ေမး ပါသည္။

ကြၽန္= မညာနဲ႔ ေတာ့ခင္ ရယ္ သားေလးကို ခ်မ္းသာေပးပါ ။ စား ခ်င္လ်င္ ကို ကို သာစား ပါေတာ့ ခင္ရယ္ ေနာ္။
ခင္=ကို ဘာေတြ ေျပာ ေနတာ လဲ သားေလး ေရာလို႔ ။
ကြၽန္=သားေလးကို အဘြားအိမ္ကို ပို႔လိုက္ပီ။ ကဲ ခင္ ကို ကိုသတ္ပါေတာ့။
ဟူ၍ မ်က္စီ မွိတ္ ေသာအခါ ။ခင္ေလး မွာ အသဲ အသန္ ေအာ္ ငို လ်က္ ကိုယ္က်ိဳးနဲပါပီ ကိုရယ္။ အမေလး သားေလး ရဲ႕ ငါ့ သားေလး အသက္ မွ ႐ွိပါ အံုးမလား ။ ကို ခင္ေတာင္းပန္ ပါတယ္ ကို ရယ္ သားေလးကိုျပန္ သြား ေခၚ ေပးပါေနာ္။

က်ေနာ္ ေၾကာင္သြားပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ ႐ူးေတာ့မယ္ ခင္ေလး ဘာေတြ ေျပာ ေနလဲ ကြၽန္ေတာ္ နား မလည္ပါ။ ဝမ္းနည္း စြာ ရင္ ကြဲ ပက္လက္ ငိုေႂကြးေနေသာ ခ်စ္ဇနီး အားသနား လာသလို သားေလး အား လဲ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ လက္ ထဲ တြင္ ထားခဲ့ ရသည္ကို စိတ္ပူပန္မိ လာပါေတာ့သည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ဇနီးသည္ လက္ မွ ႀကိဳးကို ျဖတ္ က အမယ္အိုႀကီးအိမ္႐ွိ ရာသို႔ လင္မယား၂ေယာက္ ေျပး လာမိ ပါေတာ့သည္။

အလာေကာင္းေပမယ့္ အခါ ေႏွာငး္ခဲ့ ပါပီ ။ အမယ္ အိုႀကီး မွာ မ႐ွိ ေတာ့ပါ။ ဦး ေခါင္း မွ လြဲ ၍ ကိုယ္ ခႏၶာ တစ္ခုလံုး အသားမက်န္ ပဲ အ႐ိုး သာ ဖစ္ ေနေသာ သား ငယ္ ေလး ၏ အေလာင္းကူိသာ ေတြ႕ျမင္ရပါေတာ့သည္။ က်ေနာ့ ေျခ မ်ားမခိုင္ခ်င္ေတာ့ပါ။ က်ေနာ့ဇနီးမွာမူ အ႐ုပ္ ႀကိဳးပ်က္လဲက်ပီး အဲ့ အဘြားႀကီးေပါ့ အိမ္​မက္ထဲ အထိ လာေတာင္းတာ အဲ့ အဖြားႀကီး ေပါ့ ေအာင္မေလး သား ေလး ရဲ႕ ဟု ဆို ကာ အသက္ ပါသြား ေတာ့သည္။

အသက္ ဝိညာဥ္ ကင္မဲ့ေနေသာ ခ်စ္ဇနီး ၏ အေလာင္းကိုေထြးပိုက္ရင္း က်ေနာ့ အမွားတစ္ခု အတြက္ ဘယ္ေသာအခါ မွ ျပန္မရႏိုင္ ေတာ့ေသာ အရာမ်ားအားေတြးေတာကာ က်ေနာ္ သည္ သားရဲ တစ္ေကာင္ လို ေအာ္ဟစ္ ငို ေႂကြး မိ​ေလ​ ​ေတာ့သည္။...........................(ၿပီးပါၿပီ)။

စာဖတ္​သူမ်ားအားလံုးကို အစဥ္​​ေလးစားလ်က္​.......။ ။
အမွားပါရင္​ ခြင္​့လြတ္​ပါ။
#Credit